بررسی تغییرات صید در واحد سطح و پراکنش خانواده هامور ماهیان در آب‌های ناحیه شمالی دریای عمان (استان سیستان و بلوچستان)

مطالعه حاضر به منظور بررسی تاثیر عمق بر الگوی پراکنش و تراکم خانواده هامور ماهیان در محدوده دریای عمان (استان سیستان و بلوچستان) در سال 1392 انجام شد. نمونه برداری با استفاده از کشتی تحقیقاتی فردوس 1 که یک کشتی ترالر پاشنه مجهز به تور ترال کف می باشد به اجرا درآمد. با توجه به وسعت منطقه در آب های دریای عمان تعداد 75 ایستگاه به طور تصادفی در لایه های عمقی 20-10، 30-20، 50-30 و 100-50 متری و اشکوب های مختلف (a تا e) انتخاب شد. بیشترین میزان توده زنده مربوط به منطقه c (صیدگاه های گوردیم، راشدی، پزم و کنارک) به میزان83.3 تن و بیشترین مقدار شاخص صید بر واحد سطح (cpua)، 195.3 کیلوگرم بر مایل مربع دریایی، در اشکوب b (صیدگاه های درک، مکی سر، تنگ و دماغه) محاسبه شد. بر اساس لایه های عمقی نیز بیشترین میزان شاخص صید بر واحد سطح در لایه عمقی 100-50 متر به میزان 196.3 کیلوگرم بر مایل مربع دریایی و بیشترین میزان توده زنده، 178.1 تن در لایه عمقی 100-50 متر محاسبه گردید. درنهایت نقشه پراکنش خانواده هامور ماهیان به کمک نرم افزار arcgis ترسیم شد.