بررسی ساختار جمعیت شکم پایان منطقه زیر جزرو مدی سواحل شرقی چابهار

در این مطالعه، ساختار جمعیت شکم پایان منطقه زیر جزر و مدی سواحل شرقی چابهار با نمونه برداری از رسوبات 4 منطقه شامل چابهار ، رمین، لیپار و کچو به وسیله گرب ون وین در طول یک سال (1393) به صورت فصلی موردبررسی قرار گرفت. طبق نتایج در مناطق موردمطالعه 31 خانواده از شکم پایان نمونه برداری و شناسایی شدند. میزان فراوانی آن ها تعداد 8292 عدد در مترمربع می باشد. پژوهش حاضر به علت موقعیت استراتژیک و مهم دریای چابهار ازلحاظ اقتصادی و شیلات و همچنین حفاظت محیط زیست موجودات کف زی سواحل چابهار که بعد از پایان دوره سیکل زندگی شان و گذشت مهروموم های متمادی منجر به فسیل و سپس تولید نفت در منطقه می شود و همچنین بحث حفظ تنوع زیستی این موجودات بسیار حائز اهمیت نیز می باشد. علاوه بر این همبستگی معنی داری بین تراکم برخی خانواده های شکم پایان، دانه بندی رسوبات، دما، شوری، اکسیژن محلول و ph مشاهده شد که عبارت بودند از: (calyptridae و پیاچ)، (columbellidae و پیاچ)، (columbellisae و اکسیژن)، (cyclostromatidae و اکسیژن)، (marginellidae و اکسیژن)، (marginrllisae و پیاچ)، (pyramidellidae و پیاچ)، (acteonidae و ph)، (pyramidellidae و اکسیژن)، (fasciolaridae و شوری)، (retusidae و سیلت). اکثر این خانواده ها در ایستگاه ها و فصول مختلف دارای بیشینه تراکم اند. علاوه بر این رابطه همبستگی مثبتی بین اکسیژن، محتوای سیلت و شوری با تراکم شکم پایان و یک رابطه منفی بین پیاچ با تراکم مشاهده شد.