بررسی پراکنش سیست در حال استراحت داینوفلاژله ها در رسوبات سطحی سواحل جنوبی ایران

داینوفلاژله ها یکی از مهم ترین ریز جلبک هایی هستند که ازلحاظ چرخه زندگی بسیاری دارای مرحله رویشی پلانکتونی و حداقل 10 درصد ازاین گونه ها نیز دارای مرحله بنتیک (کف زی) هستند. برای ریز جلبک ها توانایی تولید سیست از اهمیت محیطی بالایی برخوردار است، زیرا درواقع عاملی برای بقای آن ها محسوب می شود و باعث شکوفایی و پراکندگی آن ها می شود. با توجه به افزایش جمعیت بشری و افزایش آلودگی های صنعتی و افزایش بلوم های سمی فیتوپلانکتون، شناسایی سیست فیتوپلانکتون هایی که در آینده احتمال ایجاد بلوم های مضر می کنند اهمیت دارد و با شناخت گونه های سمی می توان از بروز بلوم جلوگیری و برای این کار برنامه ریزی کرد. با توجه به اینکه تحقیقات اندکی در این زمینه در منطقه سواحل شرقی چابهار صورت گرفته است، در این مطالعه سعی شده است تا اطلاعات بنیادی درزمینهٔ معرفی گونه هایی که در آینده احتمال شکوفا شدن ایجاد بلوم رادارند و همچنین بررسی پراکنش، فراوانی سیست فیتوپلانکتون ارائه شود. نمونه برداری از رسوبات جهت بررسی پراکنش سیست های داینوفلاژله ها در 12 ایستگاه واقع در چهار منطقه (پزم، کنارک، سیریک و جاسک) در سه تکرار با استفاده از گرپ اکمن در شهریورماه 1393 صورت گرفت. آنالیزهای فیزیکوشیمیایی آب به وسیله روش های استاندارد انجام شد. بر اساس نتایج این تحقیق 46 گونه متعلق به 16 جنس شناسایی گردید و طبق شمارش های انجام شده جنس scrippsiella sp. با بیشترین فراوانی به عنوان گونه غالب شناخته شد. گونه scrippsiella اگرچه سمی نیست ولی گونه ای است که پتانسیل تشکیل بلوم های مضر را دارد، در این مطالعه در اکثر ایستگاه ها و در هر دو فصل نمونه برداری حضور داشت.