تغییرات اسمولاریته پلاسما و برخی فاکتورهای خونی دو گروه وزنی از بچه ماهیان انگشت قد سوف سفید Sander Lucioperca، در مواجهه با شوری

تاثیر وزن بر میزان سازگاری دو گروه وزنی یک و دو گرم از بچه ماهیان سوف سفید دریای خزر با شوری محیط، با استفاده از مطالعه میزان بقاء ، تغییرات فشار اسمزی پلاسمای در فواصل زمانی 0 ، 6 ، 24 ، 72 و 240 ساعت پس از انتقال مستقیم به آب شیرین ، آب شور 7 درهزار و آب دریای خزر با شوری 12 در هزار و مقادیرهموگلوبین ، هماتوکریت ، rbc و mchc آنها در زمان 240 ساعت مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت. تاثیر وزن بر میزان فشار اسمزی در هر دو گروه معنی دار بود. اسمولاریته پلاسما در هر دو گروه در آب شیرین از زمان صفر تا 240 ساعت تغییرات قابل توجهی نداشت . بالاترین مقدار فشار اسمزی پلاسما در شوری 7 در هزار و آب دریا در گروه وزنی یک گرم به زمان 72 ساعت و در گروه وزنی دو گرم به زمان 24 ساعت تعلق داشت. در هر دو گروه وزنی مقدار اسمولاریته پلاسما در زمان 240 ساعت پس از مواجهه با شوری های 7 و 12 در هزار به مقدار تقریبا ثابت جدید کاهش یافت. مقادیر پارامترهای خونی در بچه ماهیان دو گرمی منتقل شده به هر دو تیمار آب شور در انتهای آزمایش نسبت به آب شیرین کمتر بود و در مقدار mchc مربوط به آب 7 در هزار در دو گرمی ها کاهش معنی دار نسبت به آب شیرین پیدا شد.بر اساس نتایج به دست آمده به نظر می رسد با وجود اینکه مکانیسم های هیپواسمورگولیتوری بچه ماهیان دو گرمی در مواجهه با شوری بهتر از یک گرمی ها عمل نمود اما یک گرمی ها هم توان تحمل شوری محیط را در مدت 10 روز داشته اند و بنابراین سیستم تنظیم یون و آب بدن در آنها تا حدود نسبتاً زیادی می تواند تکامل یافته باشد. می توان به این نتیجه کلی رسید که بچه ماهیان سوف سفید از وزن یک گرم قادر به تحمل شوری های آب دریای خزر تا محدوده 12 در هزار می باشند .