بهینه‏‏سازی قفس صید لابستر صخره‌ای خاردار (‏‏‏Panulirus homarus‏‏) در دریای عمان با تغییر در جانمایی و اندازه دریچه خروج

این تحقیق با هدف اصلاح و بازبینی دریچه خروج قفس لابستر (‏‏panulirus homarus‏) به منظور تسهیل فرار لابستر‌های جوان و نابالغ از قفس (میلی‏‏متر 70 ≥طولکاراپاس) باتغییر در جانمایی و اندازه دریچه خروج در استخر‏‏های بتونی و مشابه با محیط طبیعی در پاییز سال 1389 انجام پذیرفت. محل اجرای تحقیق کارگاه تکثیر مرکز تحقیقات شیلات چابهار بود. میانگین طول و عرض کاراپاس لابسترها به ترتیب 13/5 ± 56 و 93/4 ± 87/45 میلی‏‏متر بود. تیمارهای مورد بررسی در قالب 4 تیمار با تعبیه دریچه خروج با اندازه‌های 67، 71، 75 و 79 میلی‏‏متر با ارتفاع صفر از کف بر روی قفس بود. در این طرح از قفس با دریچه خروج 76 میلی‏‏متر با ارتفاع 7 سانتی‏‏مترازکف قفس به عنوان شاهد استفاده گردید (قفس رایج صید). در این طرح دوره بررسی وضعیت خروج لابسترها از قفس 24 ساعت در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که افزایش قطر دریچه خروج قفس بطور چشمگیری باعث خروج لابسترهای جوان و نابالغ شده است. نتایج حاصله پس از آنالیز واریانس و آزمون‏‏های مقایسه میانگین‌ها، اختلاف معنی‌داری را بین تیمارها نشان داد. اختلاف میانگین خروج لابسترهای زیر سایز (میلی‏‏متر 70 ≥طولکاراپاس) دربین تیمارهای مختلف متفاوت و در مقایسه با تیمار شاهد، معنی‏‏دار بود (05/0>p). درمقایسه اندازه دریچه با عرض کاراپاس، تیمار 2 (71 میلی‏‏متر) قابلیت صید گزینشی شاه میگو با طول کاراپاس بالاتر از 6/83 میلی‏‏متر را دارا بود. بنابراین با تعبیه دریچه خروج با اندازه 71 میلی‏‏متر لابسترهای با طول کاراپاس کمتز از 6/83 میلی‏‏متر به‏‏راحتی می‌توانند از قفس خارج شوند که این امر می‌تواند در حفظ ذخایر این آب‌زی مفید باشد.