مطالعه امکان سازگاری ماهی پافر (Tetraodon Biocellatus) به محیط آب شیرین

در این بررسی اثر تغییرات شوری بر برخی شاخص های رشد و بقا ماهی پافر (tetraodon biocellatus) در قالب یک طرحآزمایشی مطالعه گردید که در آن مقادیر صفر، 5، 10 و 15 گرم نمک دریا در لیتر، تیمارهای آزمایش را تشکیل  دادند. 36 قطعه بچه ماهی مورد استفاده در این آزمایش از یک مولد ماده تولید شده بودند که متوسط وزن و طول اولیه آن ها به ترتیب 2 گرم و 5/2 سانتی‌متر بود. شاخص های طول، وزن، رشد و بقا، به صورت هفتگی مورد بررسی قرار گرفت. همچنین اثر شوری بر سلول های کلراید آبشش و اجسام مالپیگی کلیه ها نیز بررسی گردید. نتایج حاصله حاکی از آن بود که با افزایش شوری، تعداد سلول های کلراید آبشش ها افزایش و تعداد اجسام مالپیگی کلیه‌ها کاهش یافته بودند. بیش ترین رشد طولی در شوری 10 قسمت در هزار و بیش ترین بقاء در شوری5قسمت در هزار مشاهده شد. اختلافات ایجاد شده در شاخص طول ماهی ها توسط تیمارهای مختلف معنی دار نبود (05/0>p)، ولی در مورد شاخص وزن، اختلافات مذکور از هفته چهارم به بعد معنی دار گردیدند (05/0>p) که البته این اختلافات در هفته‌های پنجم و ششم بسیار معنی دار شدند. همچنین تیمارهای آزمایشی در مورد شاخص بقاء اختلافات معنی‌داری را سبب نشدند (05/0>p). نتایج نشان داد که ماهی پافر در برابر تغییرات شوری آب از صفر تا 15 گرم در لیتر تلفات چشمگیری نداشت که این موضوع حاکی از سازش‌پذیری گونه مذکور به تغییرات شوری است. لذا به نظر می‌رسد امکان نگهداری این ماهی در آکواریوم های آب شیرین میسر باشد.