بررسی تاثیر کیتوزان تولید شده از پوسته‌ی خرچنگ شناگر آبی (Portunus Segnis) بر شاخص‌های رشد و انگل دستگاه گوارش در بچه ماهی‌های کپور علف‌خوار (Ctenopharyngoden Idella) پرورشی

در این مطالعه کیتوزان از پوسته ی خرچنگ شناگر آبی (portunus segnis) استخراج و به عنوان مکمل غذایی در بچه ماهی های کپور علف خوار (ctenopharyngoden idella) مورداستفاده قرار گرفت. برای این منظور 360 عدد بچه ماهی (میانگین وزن 0.13 plusmn; 0.8 گرم) از مرکز تکثیر و پرورش ماهیان گرمابی شهرستان فیروزکوه تهیه و به مدت 2 هفته با شرایط آزمایش (دانشگاه شهید بهشتی) سازگار شدند. بچه ماهی ها به صورت کاملاً تصادفی در 4 تیمار و با 3 تکرار تقسیم شدند (به ازای هرماهی 2 لیتر آب). تیمار ها به ترتیب با جیره ها ی غذایی بدون کیتوزان (شاهد)، 0.1 درصد (تیمار 1)، 1 درصد (تیمار 2) و 1.5 درصد (تیمار 3) کیتوزان و به مدت 40 روز تغذیه شدند (دوره ی مطالعه 40 روز). نمونه برداری از تیمارها به منظور تعیین شاخص های رشد و فراوانی انگل های لوله ی گوارش هر 20 روز (10 قطعه ماهی) انجام شد. همچنین در روز 40 مطالعه درصد ماندگاری، فلور باکتریایی لوله ی گوارش بچه ماهی ها و آب آکواریوم تیمارهای مختلف مورد بررسی قرار گرفت. نمونه گیری ها بیشترین طول و وزن، افزایش وزن بدن، ضریب رشد ویژه، ضریب رشد روزانه، فاکتور وضعیت، ضریب بازده غذایی و کمترین ضریب تبدیل غذایی از تیمار تغذیه شده با 1% کیتوزان (تیمار 2) به دست آمد که با شاهد و دیگر تیمارها اختلاف معنی داری را نشان داد (0.05 > p). شاخص های رشد دیگر تیمارها و شاهد اختلاف معنی داری با یکدیگر نداشتند. فراوانی انگلی (سستود بوتریوسفالوس) و فلور باکتریایی در لوله ی گوارش و فلور باکتریایی آب آکواریوم تیمار تغذیه شده با 1 درصد کیتوزان به طور معنی داری (0.05 >p) کمتر از دیگر تیمارها بود. به طورکلی می توان کیتوزان را به عنوان یک محرک رشد و سلامت طبیعی و بدون اثرات جانبی برای تکثیر و پرورش ماهی و بخصوص ماهی کپور علف خوار معرفی نمود.