تجمع نیکل، کادمیوم و سرب در عضله میش ماهی (argyrosomus hololepidotus) و ماهی سوکلا (rachycentron canadum) در دریای عمان (خلیج چابهار)

این تحقیق به منظور تعیین غلظت فلزات سنگین نیکل، سرب و کادمیوم در عضله ماهی میش ماهی (argyrosomus hololepidotus) و ماهی سوکلا (rachycentron canadum) دریای عمان (خلیج چابهار) در فصول بهار، تابستان و پاییز 1392 انجام شد. در این تحقیق 48 نمونه ماهی از دریای عمان (خلیج چابهار) از دو منطقه ساحلی و دریایی صید شد. جهت استخراج فلزات از بافت های موردمطالعه، از روش هضم مرطوب استفاده شد و تعیین غلظت فلزات سنگین به وسیله دستگاه جذب اتمی صورت پذیرفت. میانگین میزان کادمیوم، سرب و نیکل در دو گونه ماهی در منطقه ساحلی بالاتر از نواحی دریایی بود. میانگین میزان فلزات سنگین موردمطالعه در عضله ماهیان در فصل تابستان بالاتر از فصول بهار و پاییز به دست آمد. میزان فلز نیکل در عضله دو گونه ماهی موردمطالعه نسبت به فلزات کادمیوم و سرب در عضله بالاتر بود. مقادیر فلزات کادمیوم، سرب و نیکل در عضله میش ماهی در مناطق ساحلی و دریایی در سه فصل بهار، تابستان و پاییز بالاتر از ماهی سوکلا به دست آمد. با توجه به مقادیر به دست آمده از تجمع فلزات سنگین در گونه های موردمطالعه در این تحقیق و مقایسه آن با استانداردهای جهانی غلظت فلز سنگین نیکل در عضله میش ماهی و ماهی سوکلا که از گونه های پرمصرف منطقه چابهار می باشند نسبت به استانداردهای جهانی بالاتر بود. میزان فلز کادمیوم در مقایسه با آستانه استانداردهای جهانی پایین تر بود. میزان سرب در مقایسه با حد مجاز استانداردهای جهانی سازمان غذا و کشاورزی و سازمان بهداشت جهانی بالاتر به دست آمد.