بررسی میزان آلودگی فلز سنگین جیوه و متیل جیوه در رسوبات استان هرمزگان

آلودگی یکی از مهمترین مسائل مطرح در حفاظت دریاها و حفظ تعادل بوم شناختی آب ها است. اگرچه آلاینده ها برای مدت طولانی در رسوبات باقی می مانند، ولی در اثر فعالیت های زیست شناختی و تغییر شرایط فیزیکی و شیمیایی، وارد آب های فوقانی می شوند. فلزات سنگین به ویژه جیوه به دلیل سمیت و پایداری در محیط زیست از نظر سلامت عمومی حائز اهمیت هستند. به منظور تعیین میزان آلودگی جیوه و متیل جیوه در رسوبات آب های ساحلی استان هرمزگان، 51 نمونه رسوب از 6 ترانسکت واقع در تنگه هرمز، جزیره لارک، جزیره فارور، جزیره قشم، اطراف تنب بزرگ و جزیره لاوان از 3 عمق در سال 1387، تهیه شد. نمونه ها پس از آماده سازی و هضم اسیدی، توسط دستگاه cold vapor atomic absorption spectrometry آنالیز شدند. نتایج پژوهش نشان داد ترسیب جیوه در رسوبات اعماق اطراف جزایر لارک و فارور بیش از سایر ایستگاه ها و سایر اعماق است. حداقل و حداکثر میزان جیوه اندازه گیری شده در رسوبات استان هرمزگان متعلق به رسوبات عمق 24 متری اطراف جزیره لاوان و رسوبات عمق 94 متری در تنگه هرمز به ترتیب برابر با 12 و 55 نانو گرم در گرم وزن خشک می باشند. دامنه تغییرات متیل جیوه از 09/0 در عمق 59 متری جزیره لارک تا 41/0 نانو گرم در گرم وزن خشک در عمق 85 متری جزیره لاوان اندازه گیری شد. حداکثر میزان جیوه کل در رسوبات ترانسکت جزیره لاوان شامل سه عمق برابر با 43 نانو گرم در گرم وزن خشک بود که حدوداً 70 درصد بیش از میانه جیوه در رسوبات ترانسکت جزیره تنب بزرگ (3/29 نانو گرم در گرم وزن خشک) می باشد.