اثر تیمارهای پرایمینگ بر ویژگی‌های جوانه‌زنی بذرهای پیر‌‌شده برخی جمعیت‌های بومی بابونهtanacetum parthenium (willd.) schultzbip) در شرایط نگهداری طبیعی و مصنوعی

به منظور بررسی تاثیر پیش تیمارهای اسموپرایمینگ بر خصوصیات جوانه‌زنی و بنیه بذر گیاه بابونه tanacetum parthenium، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با 3 تکرار در سال 1394 در آزمایشگاه تکنولوژی بذر در بانک ژن منابع طبیعی موسسه تحقیقات جنگل‌ها و مراتع انجام گرفت. فاکتورهای آزمایش شامل شرایط نگهداری ) سردخانه پایه (دمای 18درجه سانتی‌گراد)، سردخانه فعال (دمای4 درجه سانتی‌گراد)، بذرهای پیر شده بصورت مصنوعی (با دمای41 درجه سانتی‌گراد )و بذرهای احیاء شده (شاهد) بودند. تیمارهای پرایمینگ پلی‌اتیلن گلایکول 0.3 و 6/ مگاپاسکال، اسید جیبرلیک (500 و 1000 پی‌پی‌ام، هیدروپرایمینگ (خیساندن در آب مقطر) و شاهد بدون پرایمینگ بود. خصوصیات جوانه زنی رایج اندازه گیری شد. بیشترین میانگین صفات درصد و سرعت جوانه زنی، طول ‌ساقه‌چه در بذرهای احیاء شده با شرایط نگهداری (دمای cº24) بدست آمد. بیشترین میانگین صفات جوانه زنی در بذرها با شرایط نگهداری سردخانه فعال( 10 الی 20 سال)، مشاهده شد. کمترین میانگین خصوصیات جوانه زنی مربوط به بذرهای پیر شده به روش مصنوعی بود. بیشترین میانگین صفات جوانه زنی با تیمارسید جیبرلیک 1000 پی پی ام بود . حداکثر بعضی از صفات جوانه زنی با تیمار پلی‌اتیلن‌گلایکول‌0.6 مگا‌پاسکال بود. در سردخانه فعال بیشترین میانگین صفات جوانه زنی، با تیمارهای اسید جیبرلیک 1000 پی پی ام و پلی‌اتیلن‌گلایکول‌0.6 مگاپاسکال بود. در سردخانه پایه، تاثیر اسموپرایمینگ با )تیمار پلی‌اتیلن‌گلایکول‌0.6 مگا‌پاسکال( نسبت به سایر تیمارها بیشتر بوده درصورتی که در بذرهای پیر شده به روش پیری زودرس تاثیر تیمار اسموپرایمینگ (پلی‌اتیلن‌گلایکول0.3 و ‌0.6 مگا‌پاسکال) در بازیابی بذرها نسبت به سایر تیمارها بیشتر بود.