اثر آماده‌سازی بذر گندم با اسید جیبرلیک و براسینواستروئید بر شاخص‌های جوانه‌زنی و صفات فیزیولوژیک بذر در شرایط پیری تسریع شده

جوانه‌زنی و تولید گیاهچه نقش مهمی در تولید گیاهان زراعی دارند. این مرحله به شدت تحت تاثیر کیفیت بذر قرار می‌گیرد. در این آزمایش اثر پیش تیمار بذر با اسید جیبرلیک و براسینواستروئید در بذرهای زوال یافته گندم (triticum aestivum. l) مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه کاملا تصادفی با سه تکرار در در سال 1395 انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل پیری بذر (پیرنشده و پیرشده) و پیش تیمار بذر با اسید جیبرلیک و براسینواستروئید بود. از تیمارهای بدون پرایمینگ و هیدروپرایمینگ به عنوان شاهد استفاده شد. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که اثر متقابل پیری تسریع شده در پرایمینگ بر درصد جوانه زنی، طول ساقه چه، نسبت طول ریشه چه به ساقه چه، سرعت جوانه زنی، میانگین جوانه زنی روزانه و شاخص جوانه زنی در سطح احتمال یک درصد و بر طول ریشه چه، سرعت جوانه زنی روزانه و ضریب سرعت جوانه زنی در سطح احتمال پنج درصد معنی دار بود ولی بر طول گیاهچه و میانگین زمان جوانه زنی معنی دار نبود. همچنین نتایج نشان داد که پیری تسریع شده به طور معنی داری پروتئین محلول گیاهچه را کاهش داده و در مقابل سبب افزایش معنی داری در محتوای مالون دی آلدهید، قند محلول و پرولین شد. در این پژوهش بهترین پیش تیمار برای بهبود ویژگی‌های جوانه زنی بذرهای پیر شده و پیر نشده گندم، استفاده از اسید جیبرلیک بود.