تاثیر بیوپرایمینگ بذر بر جوانه زنی و رشد گیاهچه ارقام مختلف چغندرقند ( beta vulgaris l.)

بیوپرایمینگ و کاربرد کودهای زیستی از اهمیت ویژه ای در افزایش تولید محصول و حاصلخیزی پایدار خاک برخوردار است. استفاده از میکروارگانیسم های دوستدار محیط زیست در رشد و کیفیت محصولات کشاورزی ثابت شده است. به منظور بررسی امکان استفاده از تکنیک بیوپرایمینگ در بهبود کارایی بذر چغندرقند، توانایی دو سویه باکتری سودوموناس فلورسنس و سودوموناس پوتیدا در بهبود شاخص های جوانه‌زنی و رشدی ارقام مختلف چغندرقند مورد ارزیابی قرار گرفت. آزمایش بصورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با چهار تکرار انجام شد. فاکتور اول شامل استفاده از باکتری در 3 سطح، باکتری سودوموناس فلورسنس، باکتری سودوموناس پوتیدا و بدون باکتری به عنوان شاهد و فاکتور دوم شامل ارقام چغندرقند پارس، تربت و لاین 31782 بود. میزان درصد جوانه‌زنی تحت تاثیر رقم، بیوپرایمینگ و اثر متقابل این دو صفت قرار گرفت، اما صفت سرعت جوانه‌زنی فقط تحت تاثیر تیمار بیوپرایمینگ قرار گرفت. بالاترین درصد جوانه‌زنی مربوط به تیمار باکتری سودوموناس پوتیدا و رقم پارس بود. استفاده از باکتری نسبت به شاهد سرعت جوانه‌زنی را افزایش داد. مقایسات میانگین ها برای دیگر صفات نشان داد استفاده از باکتری سودوموناس فلورسنس باعث افزایش طول ریشه‌‎چه، اندام هوایی و گیاهچه شد و ارقام پارس و تربت دارای طول ریشه‌‎چه، ساقه چه و گیاهچه بیشتری نسبت به لاین 31782 بودند. بیوپرایمینگ بذر با باکتری سودوموناس فلورسنس و سودوموناس پوتیدا باعث بهبود شاخص ویگور i شد، در حالی که شاخص ویگور ii فقط تحت تاثیر رقم قرار گرفت. ارقام پارس و تربت دارای صفات جوانه‌زنی و شاخص ویگور i و ii بالاتری نسبت به لاین 31782 بودند و واکنش بهتری به تیمارهای مورد استفاده نشان دادند. تیمارهای بیوپرایمینگ نیز در مجموع واکنش ارقام مختلف را نسبت به شاهد تحت تاثیر قرار دادند. در مورد اکثر صفات این دو سویه باکتری یکسان عمل کردند اما باکتری سودوموناس پوتیدا اثر بیشتری بر جوانه‌زنی رقم پارس نشان داد.