رمزگذاری مبتنی بر شناسه فازی سلسله مراتبی

در یک طرح رمزگذاری مبتنی بر شناسه فازی، یک کاربر با کلید خصوصی شناسه  در صورتی می تواند متن رمزشده با شناسه   را رمزگشایی نماید، اگر و تنها  و  به‌اندازه معینی با یکدیگر اشتراک داشته باشند. البته طرح‌هایی که تا به‌ حال برای رمزگذاری مبتنی بر شناسه فازی ارائه ‌شده است بر این فرض استوار هستند که همه ویژگی‌ها اهمیت یکسانی دارند. درحالی‌که این فرض برای بسیاری از مواقع مناسب نیست. در این مقاله به فرض رایجی در این نوع سیستم‌های رمزگذاری می‌پردازیم به‌طوری‌که ویژگی‌ها از اهمیت یکسانی برخوردار نیستند. در این فرض مجموعه ویژگی‌های ممکن در یک ساختار سلسله‌مراتبی قرار می‌گیرند به‌طوری‌که در طول فرآیند رمزگشایی، ویژگی‌ها در سطوح پایین‌تر می‌توانند با ویژگی‌های سطوح بالاتر جایگزین ‌شوند. برای حل این مسئله، یک طرح جدید موسوم به رمزگذاری مبتنی بر شناسه فازی سلسله‌مراتبی معرفی شد، سپس یک تعریف صوری از امنیت و یک پیاده‌سازی برای آن ارائه‌ گردید. امنیت طرح پیشنهادی در مدل امنیتی شناسه منتخب براساس فرض سخت بودن مسئله تصمیم‌گیری دوخطی اصلاح‌شده دیفی‌هلمن استوار است.