ارزیابی ریسک سیستمی در خرده‌نظام‌های مالی کشور با استفاده از روش گرنجر غیرخطی

هدف: وقوع بحران‌های مالی 2007 تا 2009 موجب توجه دوباره به موضوع ریسک سیستمی شد. ریسک سیستمی پیامد روابط سیستمی بین موسسه‌های مالی است. در نظام مالی هر کشوری تشخیص روابط سیستمی بین خرده‌‌نظام‌‌های مالی آن (بانک‌‌ها، شرکت‌‌های سرمایه‌‌گذاری و بیمه)، با‌‌ هدف جلوگیری از بروز شکست‌‌های سیستمی ضرورتی انکارناپذیر است. روش: در پژوهش حاضر با استفاده از روش تحلیل مولفه‌‌های اساسی میزان ارتباط بین خرده‌‌نظام‌‌های مالی کشور شامل بانک‌‌ها، شرکت‌‌های سرمایه‌‌گذاری و بیمه در فاصلۀ زمانی 1390 تا 1395 ارزیابی و سپس با استفاده از روش گرنجر غیرخطی رابطۀ علی بین آنها تبیین شد. نتایج: نتایج نشان می‌‌دهد از بین خرده‌‌نظام‌‌های مالی کشور، بخش بانکی و بیمه به ترتیب بیشترین و کمترین میزان ریسک سیستمی را دارند. به‌علاوه مشخص شد میزان ارتباط سیستمی بین موسسه‌‌های مالی متعلق به هر کدام از خرده‌‌نظام‌‌های مالی کشور در گذر زمان تغییر کرده است. نتایج به‌دست‌آمده از یک سو به نهادهای نظارتی در زمینۀ بهینه‌کردن نظارت بر نظام مالی و ازسوی دیگر به سرمایه‌‌گذاران در مدیریت ریسک سبد سرمایه‌‌گذاری به شیوه‌‌ای کارآمد کمک می‌کند.

Assessing the Systemic Risk in the Financial SubSystems of Iran, using Nonlinear Granger Method

Objective: The Financial Crisis of 2007–2009 has created a renewed interest in systemic risk. The systemic risk is the result of a systemic relationship among financial institutions (Banks, Brokers, and Insurers). Recognition of systemic relationships among financial subsystems of each country is an indispensable necessity for the purpose of preventing systematic failure. Method:The present study seeks to assess the relationship among the financial subsystems in Iran, including banks, investment, and insurance companies during 20112017, using the Principal Components Analysis method. Then, the causal relationship between them is explained, applying the nonlinear Granger method. Results:According to the results, banking and insurance sectors have the highest and lowest systemic risk, respectively. It is also found that the systemic relationship alters from one financial institution to another over time. The results of this study can be useful for both regulatory bodies in order to optimize the regulation of the financial system and, on the other hand, for investors to effectively manage the portfolio risk.