انتخاب روش بهینۀ محاسبۀ ارزش در معرض خطر صندوق‌های سرمایه‌گذاری

در چند سال گذشته، تجربۀ انفجار خارق العاده ناشی از صندوق‌های سرمایه‌گذاری که به خرید سهام سایر شرکت ها اقدام می‌کنند، سبب شد سازمان های مسئول برای کنترل و نظارت بر این سرمایه گذاری ها، برخی دستورالعمل های مدیریتی براساس ارزش در معرض خطر اعمال کنند؛ اما انعطاف پذیری روش مذکور، پرسش‌های زیادی را دربارۀ انتخاب دقیق‌ترین و مناسب‌تر‌ین الگوی تخمین ایجاد کرد. هدف این مقاله، انتخاب روش بهینه از بین سه روش پارامتریک، شبیه‌سازی تاریخی و شبیه‌سازی مونت‌کارلو در سطوح اطمینان 99، 97.5 و 95 درصد است تا بهترین روش پیش‌بینی ضررهای احتمالی صندوق های سرمایه گذاری ایران مشخص شود. بدین‌منظور، ابتدا نتایج ناشی از روش‌های مختلف تخمین ارائه شد؛ سپس در هر روش محاسبه، صندوق هایی مشخص شد که بیشترین وکمترین ارزش در معرض خطر را داشت. در این پژوهش، هر سه روش پارامتریک، شبیه سازی تاریخی و شبیه سازی مونت‌کارلو با آزمون کوپیک تایید شد؛ اما بیشترین سطوح اطمینانی که با آزمون های اعتبارسنجی تایید شد، سطح اطمینان 99 درصد بود؛ به عبارت دیگر، مشخص شد سطح اطمینان 99 درصد، کمترین انحراف را نسبت به میانگین ایجاد می‌کند و بهترین سطح برای استفاده در روش‌های مختلف محاسبۀ ارزش در معرض خطر است. این مورد نشان می‌دهد در محاسبۀ خطر صندوق های سرمایه‌گذاری در ایران، سطح اطمینان مدّنظر، مهم تر از روش محاسبۀ ارزش در معرض خطر است که این موضوع دقیقاً با گزارش کمیتۀ بال در سال 2016 دربارۀ محاسبۀ ارزش در معرض خطر و کفایت سرمایۀ بانک ها همخوانی دارد.