الگوی سنجش پایداری محیط زیست روستایی مورد: روستای شروینه در شهرستان جوانرود

منابع طبیعی و محیط زیست، جزو ثروت­ ملی هر کشوری محسوب می­شود. این منابع، نقش زیربنایی برای اقتصاد هر کشور دارد و زمینه‌ساز حرکت در جهت دستیابی به اهداف توسعه است. این در حالی است که با توجه به اهمیت این منابع، بحران­های زیست­محیطی روز به روز افزایش می­یابد. از این رو، پرداختن به مسائل زیست­محیطی از اهمیت ویژه­ای برخوردار است. هدف این مطالعه، تحلیل عاملی تاییدی الگوی سنجش پایداری زیست­محیطی روستای شروینه در شهرستان جوانرود بوده است. جامعه آماری تحقیق را تمامی مردم روستای شروینه تشکیل داده­اند (840=n). با استفاده از پرسشنامه، داده­ها از 185 نفر به روش نمونه­گیری تصادفی ساده جمع­آوری گردید. تجزیه و تحلیل داده­ها با استفاده از نرم افزار lisrel 8.8انجام شده است. بر اساس نتایج تحلیل عاملی تاییدی، سازه­های اجرای طرح­های زیست­محیطی در روستا، مشارکت و همکاری تمامی اهالی روستا، وجود افراد، نهادهای محلی و سازمان­های دولتی حامی محیط زیست، وجود اعتقادات و باورهای زیست­محیطی، آموزش­های لازم در زمینه پیامدهای اقدامات مخرب محیط زیست و وجود تجربیات قبلی و دانش بومی زیست­محیطی در روستا، برای سنجش پایداری زیست­محیطی در روستای شروینه مناسب بوده است. بر پایه این یافته­ها، مسئولان محیط زیست با آگاهی از سازه­های سنجش پایداری زیست­محیطی می­توانند در تقویت آن­ها توجه لازم را مبذول دارند.