تحلیل قابلیت های توسعه گردشگری روستایی شهرستان بجنورد

یکی از آفت های توسعه گردشگری روستایی در ایران نداشتن راهبرد و برنامه‌ریزی مبتنی بر سنجش قابلیت هاست به نحوی که به دلیل این ویژگی بسیاری از فعالیت های خلق‌الساعه گردشگری روستایی پس از چندی از رونق می افتد و زیان های جبران‌ناپذیری به عرضه ‌کنندگان و تقاضا کنندگان سیستم گردشگری روستایی وارد می شود. استان خراسان شمالی به دلیل مطلوبیت توریستی همه ساله پذیرای تعداد زیادی از گردشگران است که برای زیارت جاده شمال را انتخاب می‌کنند و بعد از عبور از آب و هوای مرطوب وارد یک استان با اقلیم معتدل و گهگاه خنک در فصل تابستان می شوند؛ اما با این وجود به نظر می‌رسد که برای استفاده بهتر و بیشتر از این فرصت و برای جذب گردشگران برنامه‌ریزی راهبردی صورت نگرفته و بنابراین پتانسیل‌های گردشگری روستایی استان و بخصوص شهرستان بجنورد به شکل نسبتاً کامل و مطلوبی در راستای توسعه گردشگری روستایی قرار نگرفته اند. هدف اصلی این مقاله عبارت است از بررسی قابلیت های توسعه گردشگری روستایی بجنورد از منظر برنامه ریزی راهبری با استفاده از شاخص سوآت. سوال اصلی مقاله این است که با توجه به فرصت ها و تهدیدها و نیز قوت ها و ضعف‌های بجنورد در صنعت گردشگری روستایی مناسب ترین استراتژی برای برنامه ریزی راهبری توسعه گردشگری روستایی بجنورد با استفاده از مدل سوآت کدام استراتژی است ؟ نتایج این مقاله نشان می‌دهد که استراتژی تهاجمی مناسب‌ترین راهبرد برای توسعه گردشگری روستایی در شهرستان بجنورد است. روش تحقیق در این مقاله روش توصیفی و آمار استنباطی است. برای جمع‌آوری داد ه های از بررسی‌های اسنادی و کتابخانه‌ای و میدانی استفاده و برای تجزیه و تحلیل یافته‌ها از مدل swot استفاده گردید. برای این منظور محیط داخلی (نقاط قوت و ضعف) و محیط خارجی(فرصت‌ها و تهدیدها) منطقه مطالعه گردید و سپس برای سنجش وزن سنجه‌ها از فرایند تحلیل سلسله مراتبی استفاده شد.