شناسایی و ارزیابی چرخۀ عمر کسب وکارها با قابلیت برندسازی در مناطق روستایی مورد: منطقه ترکمن‌صحرا(استان گلستان)

پژوهش حاضر به بررسی کسب‌وکارهای روستایی بر مبنای دو رویکرد برندسازی و چرخۀ عمر پرداخته است تا راهی برای فعال کردن کسب‌وکارها جهت افزایش بهره وری و دستیابی به توان رقابتی باشد. این مقاله از نوع توصیفی - تحلیلی مبتنی بر روش های احتمالی و هدفمند در نمونه برداری و جمع آوری داده هاست. جهت تجزیه‌وتحلیل داده ها نیز از مجموع نمرات میانگین، انحراف معیار، تکنیک وزن دهی جمع رتبه ای، تصمیم گیری چند شاخصۀ ارس(aras) وآزمون t تک نمونه ای استفاده‌شده است. جامعۀ آماری تحقیق را 220 نفر از استادان دانشگاه های استان گلستان، کارشناسان ادارات دولتی، مدیران روستایی شامل؛ بخشداران ، نمایندگان شوراهای بخش، دهیاران و صاحبان مشاغل تشکیل داده اند.جمع آوری داده ها از نمونه ها نیز از طریق پرسشنامه های محقق ساخته انجام‌گرفته است. نتایج پژوهش نشان می دهد که از میان شاخص های تبیین کننده محصولات برند در سطح مناطق روستایی ، شاخص رضایتمندی با وزن 0.095 در رتبه اول، انطباق پذیری با وزن 0.091 در رتبه دوم، کیفیت گرایی با وزن 0.086 و ارزشمندی با وزن 0.081 در رتبه های بعدی قرارگرفته‌اند. همچنین از میان کسب‌وکارها و محصولات رایج منطقه ؛ زراعت پنبه با ضریب 0.971 در اولویت اول، قالی بافی با ضریب 0.966 در اولویت دوم، غذاهای سنتی با ضریب 0.952 در اولویت سوم ، پرورش اسب ترکمن با ضریب 0.943 در اولویت چهارم و اقامت گاه های بوم گردی با ضریب 0.924 در رتبه پنجم جهت برنامه ریزی برندسازی محصولات و خدمات قرار داشته اند. در نهایت نتایج حاصل از بررسی چرخۀ عمر کسب‌وکارهای با قابلیت برندسازی با مقایسه میانگین وضع موجود و میانگین پیش‌بینی‌شده جهت رشد و توسعه کسب‌وکارها(tvalue=3) نشان می دهد که کسب‌وکارهای موردبررسی در مرحله ای پایین تر از رشد و توسعه خود یعنی در مرحله درگیری قرار دارند.