تحلیل اثرات عملکرد اقتصادی-اجتماعی روستا-شهرها بر توسعۀ منطقه ای مورد: استان مرکزی

هدف پژوهش حاضر تحلیل نظام شهری استان مرکزی طی سال های 1355 تا 1395 و شناسایی عوامل موثر بر توسعه شهرهای کوچک و روستاشهرها است. این پژوهش به شیوۀ تحلیلی انجام‌شده و از سنت های روش پژوهش کمی بهره برده است. برای تحلیل نظام شهری از شاخص های نخست شهری، شاخص توزیع متعادل(آنتروپی) و شاخص تمرکز هرفیندال، توزیع جهت دار و تراکم فضایی کرنل استفاده شده است. برای شناسایی عوامل موثر بر توسعۀ منطقه ای با رویکرد تقویت روستاشهرها، از نظرات نخبگان و متخصصان در قالب روش دلفی و 23 پرسشنامه استفاده شده است. پرسشنامه مذکور در راستای ابعاد فضایی و غیر فضایی و مولفه‌های چهارگانه مربوط، شامل سیاست‌گذاری و قوانین، اقتصادی - فعالیتی، اجتماعی و فرهنگی، و درنهایت کالبدی و ارتباطی و 26 معیار مربوط تدوین شده است. به‌منظور اولویت بندی مولفه‌ها و معیارها، از مدل ویکور و همچنین برای شناسایی عوامل نهایی و زیرمعیارهای مربوطه از آزمون تحلیل عاملی استفاده شد. نتایج پژوهش حاکی از آن است که تمرکز فزایندۀ جمعیت شهری در دو شهر اراک و ساوه و کثرت روستاشهرها (28 شهر از 33 شهر استان)، از ویژگی های اصلی نظام شهری استان مرکزی است، اما این وضعیت طی سال های 1375 تا 1395 به دلیل جمعیت پذیری شهرهای دوم، سوم و چهارم استان، تا حدودی به سمت عدم تمرکز گرایش یافته و به لحاظ توزیع فضایی، جابه جایی جمعیت به سمت شمال و جنوب شرقی استان بوده است. همچنین بر اساس نتایج مدل ویکور، مولفۀ سیاست‌گذاری و قوانین به‌عنوان مهم‌ترین و تاثیرگذارترین عامل بر تقویت روستاشهرها و توسعۀ منطقه ای استان شناسایی‌شده و مولفه‌های کالبدی و ارتباطی ، اقتصادی-فعالیتی و در نهایت مولفۀ اجتماعی-فرهنگی ، در اولویت بعدی قرار دارند. در نهایت نتایج آزمون تحلیل عاملی نشان داد که معیارها در هشت عامل اصلی دسته بندی شدند که 84.63 کل واریانس تجمعی را شامل می شوند و در بین این عوامل، عامل نخست با زیرمعیارهای قانون‌گذاری و اقتصادی، از اهمیت ویژه‌ای در توسعۀ روستاشهرها برخوردار هستند.