تحلیل تاب آوری کسب وکارهای گردشگری در نواحی روستایی مورد: حوزه نفوذ گردشگاهی شهر مشهد

تنوع بخشی به اقتصاد روستایی از اولویت های برنامه ریزی های جدید توسعه روستایی در ایران است؛ بنا به اهمیت آن، تلاش هایی برای توسعه گردشگری و کسب و کارهای مرتبط به آن در مناطق روستایی کشور در حال انجام است. مهم ترین نکته در کسب وکارهای نوظهور، تداوم فعالیت مناسب و ماندگار آن است. این مقاله به بررسی میزان تاب آوری کسب وکارهای گردشگری روستایی در سه بعد اقتصادی، اجتماعی و محیطی کالبدی پرداخته است. تحقیق با روش توصیفی-تحلیلی و بر اساس اطلاعات 150 نفر نمونه در 10 روستای حوزه نفوذ گردشگاهی شهر مشهد انجام است. نتایج نشان داد که در روستاهای مورد مطالعه، شاخص های تاب آوری کسب وکارهای گردشگری در سطح مناسبی قرار ندارد. همچنین، میان ویژگی های فردی افراد فعال در زمینه ی کسب و کارهای گردشگری با تاب آوری این فعالیت ها رابطه ی معنا داری وجود دارد و بین چهار گروه رفاهی، خدماتی، غذایی و حمل و نقل، متوسط تاب آوری دارای تفاوت معناداری بوده است. در نهایت اینکه روستاهای حصار و میامی در رتبه های اول و دوم و روستاهای زشک و تبادکان در رتبه های نهم و دهم بوده و به این معنا که کسب و کارهای موجود در دو روستای اول از تاب آوری بیشتری برخوردار است.