نقشِ مدیریت دانش در تدوین برنامه‌های توسعه ملی(مطالعه موردی: برنامه پنجم توسعه جمهوری اسلامی ایران)

سازمان‌ها دیگر سرمایه اصلی را در دارایی‌های مالی و فیزیکی نمی‌دانند بلکه آن را در سرمایه انسانی،‌ فکری و دانشی خود یافته‌اند. اهمیت دانش و به تَبع آن مدیریت دانش در توسعه و پیشرفتِ سازمان و کشور و به عنوان مزیت رقابتی پایدار و سرمایه‌ای تمام ناشدنی غیرقابل انکار است. از طرفی ارتقای کیفیت و سازماندهی بهینه در تدوین برنامه‌های توسعه ملی، کشور را به سَمت و سوی توسعه و پیشرفت سوق می‌دهد. این پژوهش کاربردی، پیمایشی و کَمی با استفاده از پرسشنامه؛ با هدفِ بررسی رابطه بین مدیریت دانش و تدوین برنامه‌های توسعه ملی و با تمرکز بر برنامه پنج‌ساله پنجم توسعه که در معاونت برنامه‌ریزی و نظارت راهبردی رئیس جمهور(سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی کنونی) تهیه شده، می‌باشد. روایی پرسشنامه از روش تِرستون بوده و مقدار آلفای کرنباخ برای سنجش پایایی آن 909/0 حاصل شده است. نتایج نشان می‌دهد که با استفاده از آزمون اِسپیرمَن، مدیریت دانش با کیفیت و سازماندهی برنامه توسعه ملی دارای همبستگی مثبت به میزان 613/0 می‌باشد و مولفه‌ی «بکارگیری دانش» در «مدیریت دانش» بیشترین همبستگی را در «تدوین برنامه توسعه ملی» به میزان 778/0+ دارد. از طرفی مولفه «تهیه اسناد پشتیبان برنامه» در «تدوین برنامه توسعه ملی» بیشترین همبستگی را با «مدیریت دانش» به میزان 628/0+ دارا می‌باشد.