علم نافع و تدین اخلاقی دو بال تکوین تمدن نوین اسلامی

بررسی و تحلیل تمدن‌های قدیم و جدید نشان می‌دهد که هیچ‌گاه نمی‌توان تمدنی را در عرصه تاریخ، تمدنی عمیق و ماندگار برشمرد که خود را فارغ از علم و پیشرفت نافع و تدینی عمیق و اخلاقی در نزد مخاطبان خود بداند. علم نافع پدیده‌ای است که می‌تواند با محصولاتی مفید و موثر، بیشترین سطح جذابیت را در جامعه فراهم و تولید ثروت و نام‌آوری جهانی مخترعین و مکتشفین خود را نهادینه کند، و توحید محوری دینی این‌که در تطابق با فطرت انسانی او را در سه امر حق‌جویی، خیرخواهی و نفی ستم یاوری کرده و موجب می‌شود تا ایثار و جان‌فشانی او، پشتیبانی از غنای یک تمدن و فرهنگ مقوم آن قلمداد شود. سوال اصلی این مقاله به این نکته توجه کلیدی داشته و به دنبال آن است که با ترکیب دو اصل علم نافع و دین توحیدی در سیر تکوین تمدن نوین اسلامی چگونه می‌توان موجبات هم‌افزایی و اعتلای تمدنی را فراهم و تدین اخلاقی چه کارکردی را در این ترکیب ایفا می‌کند؟ فرض بر آن است که علم نافع و دین توحیدی و تدین اخلاقی فراهم‌ساز بستر تمدن نوین در جامعه امروز و فردای بشر می‌باشد. این تحقیق با استفاده از روش« تاثیرمتقاطع » در آینده‌نگاری انجام شده و در نتیجه می‌تواند مشخص نماید که سه روند زمان، منبع تولید و مدیریت بهره‌وری در دو حوزه علم نافع و تدین اخلاقی در صورت تقاطع با یکدیگر در دو راستای خیر و شر موجب ظهور، رقابت و رویارویی دو تمدن مادی و دینی شده که در صورت هدایت، انطباق، هم‌راستایی و هم‌افزایی شاخص‌های علم و دین می‌تواند به تولد تمدنی نوین در آینده‌ای نزدیک منجر گردد