رویکرد گذار از تمدن قدیم به تمدن نوین اسلامی

واقعیت این است که تمدن اسلامیِ صدر اسلام، بعد از پایه‌گذاری نبی اکرم(صلی الله علیه و آله) از مسیر معنایی خود خارج گردید و به نوعی توسل به رویکرد صرف مادی و تقلیدی، در بستری از اندیشه‌های غربی، مشی صرفاً تکنیکی را برگزید، جدا شدن از محور ولایت و تمسک به رویکرد حاکمیتی بدون درک ولایت، فرهنگ و شئونات آن، خودبه‌خود باعث حوزه تمدنی گردید که به دلیل نافع نبودن و قرار گرفتن در مسیر مادیات نهایتاً به نفی اخلاق و سقوط کارکردی انجامید، به همین طریق آرایه‌های مبتنی بر این تمدن نیز علیرغم تولیدات فراوان نتوانست به آرامش ملت‌ها که در دو عنصر تمدنی یعنی عدالت و امنیت نهفته است نائل گردد، لذا سوال اصلی این تحقیق عبارت خواهد بود از اینکه رویکرد گذر از تمدن قدیم به تمدن نوین معاصر چه می‌تواند باشد؟ همچنین در این تحقیق از روش آینده‌نگاری و تحلیل روند استفاده گردیده است. به همین منظور ضمن بررسی روندهای موجود در حوزه گذار تمدنی از دو پرسشنامه خبرگی استفاده شده است. روایی این پرسشنامه‌ها از طریق روایی محتوی و پایایی آن با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شده است. جامعه آماری این تحقیق را خبرگان تشکیل داده‌اند. روش نمونه‌گیری سرشماری بوده است. نتایج این تحقیق در نهایت به تحلیل معاصرت و اصالت گذار تمدنی پرداخته است و اصالت گذار تمدنی را بر اساس دوره‌های تاریخی مختلف و همچنین معاصرت گذار تمدنی را بر اساس شاخص‌های تبیین شده از مبانی نظری در دو حوزه آسیب‌ها و مزیت‌های محیطی راهبری منجر شده است.