طراحی الگوی شادمانی سازمانی اعضای هیئت علمی؛ الگویی برآمده از نظریه داده بنیاد

اعضای هیات علمی مهم‌ترین سرمایه انسانی دانشگاه‌ها و موسسات آموزش عالی محسوب می‌شوند. بنابراین، پرداختن به مقوله شادی و عوامل ایجاد کننده آن در میان اعضای هیات علمی بسیار حائز اهمیت است. هدف پژوهش حاضر، طراحی الگوی شادمانی سازمانی اعضای هیات علمی می‏باشد. برای طراحی الگو از نظریه داده بنیاد و طرح نظام مند اشتراس و کوربین استفاده شده است. جامعه آماری پژوهش 26 نفر از اعضای هیات علمی دانشگاه های آزاد تهران و همچنین صاحبان آثار و متخصصین این حوزه می‏باشد که با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و داده‏های مورد نیاز از ایشان با استفاده از مصاحبه نیمه ساختار یافته بدست آمد. داده ها طی سه مرحله کدگذاری باز، محوری و انتخابی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و نتیجه حاصل از آن 19 مقوله کلی بود که در قالب مدل پارادایمی شامل شرایط علی (روابط اجتماعی، فضای محیط کار، تجهیزات کاری، سیستم تشویقی و رفتار اخلاقی محیط کار)، پدیده محوری (نگرش شغلی)، ویژگی های زمینه ای (شرایط خانوادگی، کاری، رفاهی، تدریس و پژوهش، فرهنگ سازمانی و اقتصادی)، شرایط محیطی مداخله گر (خصوصیات فردی اساتید و دانشجویان)، راهبردهای استقرار الگوی شادی سازمانی (زمینه سازی ایجاد شادی سازمانی)، و پیامدها (شهرت و اعتبار ، کارایی و فرسودگی شغلی) طبقه بندی شدند.

Designing a model of happiness for faculty members; a model derived from grounded theory

Happiness is considered one of the most influential factors in organizations that increases positive emotions of the staff and will reduce productivity by reducing negative emotions. Faculty members are the most important human capital of universities and higher education institutes. Therefore, addressing the issue of happiness and its causes among faculty members is so important. The purpose of this study was to design a model of happiness for faculty members which uses the systematic structure of Strauss & Corbin’s grounded theory. Deep interviews were conducted with 26 faculty members of Islamic Azad universities in Tehran as a key player in the field of organizational happiness and owners of works in this field were by using purposive sampling. The data were analyzed in three stages of coding (open, axial and selective) and the result was 17 general categories which took place in the form of a paradigmatic model consist including strategies for establishing the organizational happiness model (planning for creating organizational happiness), intervener environmental conditions (individual characteristics of professors and students), underlying features (Family, work, welfare, teaching and research, organizational culture and economic conditions), causal conditions (social relations, work environment, work equipment, incentive system and ethical behavior of the work environment), The main phenomenon (organizational happiness) and its consequences (Reputation of the university, increasing university efficiency and reducing burnout). This model reflected the operationalization process of organizational happiness model of faculty members among Islamic Azad University of Tehran branches and the relationships between their categories and their dimensions.