مقایسه «الگوی راهبردی برنامه ریزی پیشگیری از جرم» با الگوهای جزئی نگر

یکی از اساسی‌ترین الزامات ارتقاء اثربخشی برنامه های پیشگیری از جرم در هر کشوری، طراحی الگوی بهینه برای برنامه ریزی و ساماندهی اقدامات پیشگیرانه است. علیرغم همه تلاش های صورت‌گرفته در این زمینه، الگوهای مرسوم (جزئی نگر) برنامه ریزی پیشگیری به علت داشتن ضعف های متعدد کارآیی چندانی ندارند. در این پژوهش که از نظر هدف کاربردی و از حیث روش اسنادی و ابزار گردآوری اطلاعات آن فیش برداری است، تلاش می گردد در خلال مقایسه الگوی راهبردی با الگوهای جزئی‌نگر برنامه ریزی پیشگیری از جرم، خلاهای موجود در الگوهای جزئی نگر شناسایی و از این رهگذر مزیت بکارگیری الگوی راهبردی نسبت به الگوهای جزئی‌نگر مشخص گردد.  نتایج پژوهش نشان می‌دهد، الگو ‌های جزئی نگر عموماً به دلیل ساده انگاری مفهوم جرم و پیشگیری، عدم توجه به ارتقاء دانش کنشگران پیشگیری، عدم شفافیت در فرآیند اجرا، عدم توجه به جهت گیری استراتژیک، عدم ارزیابی محیط سازمان های متولی، توجه صرف به راهبردهای ناظر بر حذف جرم و در برخی موارد نداشتن جنبه کاربردی، توفیق چندانی در پیشگیری از جرم نداشته ‌اند و تلاش‌های صورت‌گرفته جهت ارتقاء اثربخشی برنامه‌های پیشگیری را به شکست کشانده‌اند. به عکس، الگوی راهبردی برنامه‌ریزی پیشگیری از جرم به دلیل ارائه تصویری کلان از فرآیند پیشگیری، توجه به جهت‌گیری استراتژیک، توجه توامان به محیط و جرم، توجه به سیاست‌های کلی و نیز نحوه تعیین و انتخاب راهبردها در مقایسه با الگوهای جزئی نگر از کارآمدی به مراتب بیشتری برخوردار می‌باشد. استفاده از این الگو با درنظر گرفتن شرایط بومی، می‌تواند برنامه‌های پیشگیری از جرم در ایران را با توفیق بیشتری نسبت به وضعیت موجود روبرو سازد.

Comparison of Strategic Model for Planning crime prevention with PartialModels

One of the most fundamental requirements for improving the effectiveness of crime prevention programs in any country is the design of an optimal model for planning and organizing preventive measures. Despite all the efforts made in this regard, common patterns (microbased) of prevention planning do not have much to do with many weaknesses. In the study, during the comparison of the strategic model with the microbased of crime prevention planning, attempted to identify the gaps in the microbased patterns and thus the advantage of the strategic model towards the microbased patterns .This research is Practical in terms of the purpose and the documentary in terms of method and the means of collecting information is taking notes. The results show that microbased patterns have not made much progress, and failed efforts to improve the effectiveness of prevention programs, due to crime simplification and prevention, lack of attention to the promotion of knowledge of preventive actors, lack of transparency in the implementation process, lack of attention to strategic orientation and environmental organizations, paying particular attention to crime elimination strategies and, in some cases, not having functional aspect. In contrast, the strategic model is more efficiency, due to the presentation of a large picture of the prevention process, attention to strategic orientation, general policies, attention to together environment and crime, as well as how to determine and select strategies. Using this model can make crime prevention programs in Iran more successful than the present situation.