ارائه الگویی برای بهبود عملکرد زنجیره تامین دریایی در ایران با تمرکز بر توسعه راهبردی پایدار

امروزه درخواست های زیادی از طرف ذی نفعان گوناگون زنجیره تامین دریایی مانند سهامداران، بانک‌ها، صاحبان کالا و نهادهای نظارتی به شرکت های تجاری ارائه می‌شود تا کارکردها و وظایف خود را با توجه به جنبه‌های مهمی مانند ابعاد زیست محیطی، اقتصادی، اجتماعی و حاکمیتی موردبررسی یا بازنگری قرار دهند. درواقع مفهوم توسعه راهبردی پایدار نیز به ارتقاء همکاری و تعامل موثر این عناصر در زنجیره تامین دریایی اشاره می‌کند. هدف اصلی این پژوهش، ارائه چارچوبی فراگیر برای توسعه راهبردی پایدار در حوزه صنعت حمل و نقل دریایی کشور می باشد که با درنظرگرفتن برخی مولفه‌های کلیدی مانند تقاضاهای ذی نفعان و عملکرد زنجیره تامین دریایی انجام‌شده است. روش گردآوری داده های این پژوهش به‌صورت کتابخانه ای میدانی است بدین صورت که پس از شناسایی سنجه های گوناگون سه مولفه اصلی پژوهش یعنی تقاضاهای دریافت شده از ذی نفعان، توسعه راهبردی پایدار و ارتقاء عملکرد صنعت حمل‌ونقل دریایی درنهایت سنجه های به‌دست‌آمده با استفاده از تکنیک دلفی مورد جرح وتعدیل گرفته اند. سپس بر اساس طیف پنج گزینه‌ای لیکرت پرسشنامه ای طراحی و بین اعضای نمونه آماری توزیع گردید. ضمناً برای تجزیه‌وتحلیل اطلاعات نیز از تکنیک معادلات ساختاری و تحلیل مسیر استفاده‌شده است. در پایان الگویی مناسب برای تبیین رابطه بین سه مولفه اصلی تشکیل‌دهنده مدل مفهومی در این صنعت ارائه‌شده است به‌گونه‌ای که بر اساس آن تقاضاهای دریافت شده از ذی نفعان به‌طور مستقیم با مفهوم ارتقاء عملکرد زنجیره تامین دریایی و همچنین به‌طور غیرمستقیم یعنی به‌واسطه نقش توسعه راهبردی پایدار با مفهوم ارتقاء عملکرد زنجیره تامین دریایی رابطه معنی داری دارد.