روش‌های تقویت هماهنگی بین ‌سازمانی در مدیریت راهبردی بحران‌های طبیعی

هماهنگی بین ‌سازمانی از دغدغه‌های اساسی مدیریت بحران در بسیاری از کشورها است که فقدان آن در مدیریت بحران‌های طبیعی، عوارضی از قبیل افزایش تلفات، جراحات و هزینه‌های مالی را به دنبال دارد. این پژوهش، به‌منظور بیان روش‌های تقویت هماهنگی بین‌ سازمانی در مدیریت راهبردی بحران‌های طبیعی، از طریق تئوریزه نمودن و چارچوب‌بندی عوامل موثر بر این نوع از هماهنگی و سنجش میزان تاثیر هر عامل در قالب مدل مفهومی صورت گرفته است. تحقیق از نوع کاربردی و توسعه‌ای است و اطلاعات آن براساس مطالعات کتابخانه‌ای (اسنادی) و اطلاعات ناشی از مصاحبه با خبرگان(با روش دلفی) و استفاده از نظرات 100 نفر از صاحب‌نظران دارای تجربه عملی در این حوزه (با استفاده از نرم‌افزارهای spss) سامان یافته است و در نهایت با استفاده از مدل معادلات ساختاری (با استفاده از نرم‌افزار amos)عوامل موثر بر هماهنگی بین‌ سازمانی و نوع رابطه بین آن‌ها احصا شده که مدل مفهومی مذکور با درصد بالایی مورد تایید واقع شد. براساس نتایج حاصله از مدل ارائه‎شده و نوع رابطه بین عوامل آن، شش روش تقویت هماهنگی بین ‌سازمانی در مدیریت راهبردی بحران‌های طبیعی حاصل گردید.

Interorganizational Coordination for the Strategic Management of Natural Disasters: Methods of Enhancement

One of the basic concerns in Crisis Management is InterOrganizational Coordination. The lack of interorganizational coordination for Natural Disasters leads to damages such as increased casualties, injuries and financial expenses. In this research, to clarify the methods to enhance interorganizational coordination for the management of natural disasters,  the factors affecting this type of coordination will be developed by theorizing and framing and also measuring the impact of each factor in the form of a conceptual model. The type of Research is applied and developmental, the information of which is provided by library studies (documental), interview with experts (Delphi method) and comments from 100 experts with practical experience and it was analyzed with SPSS software. Finally, the factors affecting the interorganizational coordination and its relations are explored by using the structural equation model and this conceptual model (Amos) is testified with a high percentage. Based on the results of the proposed model and its factoral relations, six methods for enhancing interorganizational coordination in strategic management of natural disaster is achieved.