واکاوی زبان سیاسی پیامبراعظم (ص)

در هر عصری، گفتمان سیاسی به واژگان و شگردهای جدیدی در رویارویی با گروه‎های گوناگون سیاسی نیازمند است. تحلیل گفتمان مشخص می‎کند که هر متنی با چه منبع قدرتی در ارتباط بوده و ارتباط میان فرستنده و گیرندۀ متن را معیّن می‎کند. نگارندگان در جستار پیشِ‎رو با درپیش‎گرفتن روش کاربردشناسی زبان و با رویکرد تحلیل گفتمان به بررسی زبان سیاسی پیامبر اعظم (ص) در گفتمان‎های سیاسی و اجتماعی پرداخته و درصدد پاسخ‎گویی به این سوال اساسی‎اند که حضرت در گفتمان‎های خود چه راهبرد‎های زبانی اختیار می‎کرد تا بتواند به اهداف سیاسی و اجتماعی خویش نائل آید. دستاورد پژوهش بیانگر آن است که پیامبر باتوجه‎به بافت موقعیتی مخاطب از واژگان نام‎آشنای روزگار خویش بهره می ‎برد تا از این طریق بتواند فضای گفتمان را به‎نحو بهتری راهبری کند. پیامبر برای آنکه کلامش بیشترین تاثیر را در جان دریافت‎کننده‎ بگذارد، از گویش مخاطبان استفاده می ‎کرد تا فاصلۀ عاطفی خود را با آنان کم کند. بسامد بالای افعال مضارع در گفتمان‎های سیاسی بین‎المللی بیانگر چشمداشت پیامبر به واقعیت‎های موجود و آیندۀ خود با مخاطبان دارد و از این طریق توانسته است پویایی خاصی به گفتمان خویش ببخشد.

analysis of the political language of the prophet

in every era, political discourse needs new words and techniques to adopt an appropriate strategy in dealing with different political groups. discourse analysis reveals that any text is related to truth and to a source of power and determines the relationship between the author and the reader of the text. the present article uses the method of critical discourse analysis to examine the sermons and letters of the prophet mohammad (pbuh) with regard to the components of political language and tries to answer the questions of how he chose an appropriate strategy to interact with others through discourse making and politics. the result of the research indicates by looking at the discourse that considers the speaker and receiver elements of the text, the time and place conditions and the message of the text, we will find that the prophet used the words and expressions of his time in discourse making. he tries to lead the discourse according to his own knowledge and according to his personality as the leader of the muslim community, his themes and meanings sound religious and are directly related to his ideology and thoughts. in order for the prophet to have the greatest impact on the soul of the recipient of his message and his audience, he uses the subject in the plural. due to the context of situation, he uses the dialect and accent of the audience to reduce her emotional distance with them. the high frequency of present verbs in international political discourses indicates the prophet’s expectation of his present and future realities with his addressees. in this way, he has been able to give a special dynamism to his discourse.