استعاره‎ های سیاست و حکومت در گفتمان حزب جمهوری اسلامی

حزب جمهوری اسلامی تاثیرگذارترین تشکل سیاسی در استقرار نظام جمهوری اسلامی و دهۀ اول پس از انقلاب اسلامی است. این مقاله به بررسی فهم از سیاست و حکومت در گفتمان این حزب می‎پردازد. پرسش اصلی پژوهش این است که «در گفتمان حزب جمهوری اسلامی، سیاست و حکومت با چه استعاره‎هایی فهمیده می‎شوند؟» برای پاسخ به این پرسش با استفاده از نظریۀ استعارۀ مفهومی لیکاف و جانسون و روش شناسایی استعاره، به تحلیل استعاره‎ای گفتمان حزب جمهوری اسلامی پرداخته شده است. پژوهش رویکردی شناختیادراکی به مسئله دارد، از نوع کیفی است و در پاسخ به پرسش مطرح‎شده، فرضیه‎ای را آزمون نمی‎کند.نویسنده به این نتیجه رسیده که فهم سیاست و حکومت و مفاهیم انتزاعی مرتبط با آنها در گفتمان حزب، با استفاده از تجربیات روزمرۀ مرتبط با کنش‎ها و ادراکات مذهبی صورت می‎گیرد. اسلام مکتبی به‎عنوان استعارۀ بنیادی، منبع اساسی درک این مفاهیم است و حوزه‎های مبدا عبادت، وظیفه، امانت الهی و تکلیف در فهم این مفاهیم نقشی محوری دارند. در این گفتمان، سیاست و دین، نهاد سیاست و نهاد دین، و عمل سیاسی و عمل دینی عین یکدیگرند و شناخت سیاسی از آگاهی مذهبی جدایی‎ناپذیر است.

Metaphors of Politics and Government in the Discourse of the Islamic Republic Party

The Islamic Republic Party was the leading political organization in the constituting process of the Islamic Republic political system. Furthermore, it was the most influential political party during the first decade after the 1979 Islamic Revolution. This article investigates the understanding of politics and government concepts in the political discourse of the Islamic Republic Party by using a metaphorical approach and tries to answer these questions: How were politics and government comprehend in the Islamic Republic Party discourse? and which metaphors were the party used to understand those concepts?Those metaphors were analyzed using the method of Metaphor Identification Procedure (MIP). The analysis demonstrated that the concepts of politics and government, and related abstract concepts in the party’s discourse, were recognized by the use of everyday experiences that related to religious practices and perceptions. The maktabi (or doctrinaire) Islam, as the general metaphor, was the fundamental source domain of understanding those concepts. Source domains such as worship, duty, divine trust, and doctrinaire played a pivotal role in comprehending political concepts. As a result, in the political discourse of the Islamic Republic Party, politics and religion, the political institution and the religious institution, and political action and religious behavior are the same, and political knowledge and cognition are inseparable from religious consciousness.