بررسی نسبت سیاست عِدّه و عُدّه برپایه رویکرد انسان شناختی آیت الله شاه آبادی (ره)

تفاوت مکاتب سیاسی را می توان در تعریف آنها از انسان ریشه یابی کرد (تاریخچه). از این رو، مسئلة این مقاله تبیین رویکرد آیت‌الله شاه‌آبادی به سیاست عِدّه و عُدّه در پرتو نگاه ایشان به انسان است (بیان مسئله). مرتبط با این حوزه، پژوهش های انجام شده یا صرفاً بر بعد عرفانی و فلسفی انسان یا به بحث از سیاست از نگاه ایشان فارغ از بستر انسان شناختی پرداخته اند (پیشینه). پس، پرسش اصلی مقاله این است که نسبت سیاست عِدّه و عُدّه با رویکرد انسان شناختی در اندیشه آیت‌الله شاه‌آبادی چیست (سوال)؟ برای این منظور، این پژوهش با رویکرد توصیفیتحلیلی به استفاده از روش اسنادی و با تکنیک کتابخانه ای در گردآوری اطلاعات اقدام کرده است (روش) که با بهره گیری از مبانی مفهومی اقدام به تعریف انسان از نگاه آیت‌الله شاه‌آبادی با تفکیک طبیعت و فطرت کرده، سپس نقش انسان را در تشکیل جامعه تحلیل کرده است. در ادامه، با تاکید بر اینکه احکام طبیعت باید پیرو احکام فطرت باشند (فرضیه)، سیاست عِدّه و عُدّه در اندیشة آیت‌الله شاه‌آبادی را تشریح می کند (هدف) و در نهایت، سیاست های کلی مستخرج از نسبت اصول فطری سیاست عِدّه با لوازم طبیعت انسان از نگاه سیاست عُدّه به دست می آید (یافته).

Dissecting the relationship between “’Iddah” and’ “Udah” Polices Based on the Anthropological Approach of Ayatollah Shah-Abadi

The Political schools distinguished based on their own definition of human. Thus, this article dissects Ayatollah ShahAbadi’s approach to Politics (’iddah” and’ “Udah”) according to his view point about human. The related researches to Ayatollah ShahAbadi’s works merely focused whether on Ayatollah’s merely philosophical and theosophyrelated thoughts or political views omitting anthropological roots. So, the main question of this article is “How do “’iddah” and’ “Udah” policies correlate based on Ayatollah ShahAbadi’s own definition of human?” The article conducts a qualitative content analysis of content on Ayatollah’s collected works concerning his philosophy and his definition of the humannature. Then, following the difference of “Nature and Fetrah”, Ayatollah shows human’s role in establishing the societies. Also, emphasizing that nature must be coordinated with Fetrah, ShahAbadi’s views of “’Iddah” and’ “Udah” policies are explained. Finally, the article dissects how Fetrahbased rules (the tendencies of coexistence, perfectionism, having dignity and help seeking) related to ’Iddah” policy and naturebased rules (improving the agriculture, industry, trade, donation and lendingculture) related to “Udah” Politics correlate to each others.