خروج امریکا از برجام و مقابله با راهبرد بازدارندگی جمهوری اسلامی ایران

مقاله حاضر در پی پاسخ به این پرسش است که چه زمینه‎ها و علت‎هایی را می‎توان برای خروج امریکا از توافق هسته‎ای ارائه کرد. بدون بررسی زمینه‎ها و عوامل موثری که در اتخاذ تصمیمات سیاست خارجی امریکا موثر است، نمی‎توان اقدام امریکا درزمینه خروج از برجام و آغاز جنگ اقتصادی بر ضد ایران را ریشه‎یابی کرد. در این مقاله، از «نظریه پیوستگی جیمز روزنا» سود جسته‎ایم. روزنا که در مدل‎های نظری تجزیه‎وتحلیل رفتارهای سیاست خارجی، نماینده تلفیق دو سطح تحلیل خرد و کلان به‎شمار می‎رود، بر این باور است که در بررسی و تحلیل سیاست خارجی هر کشوری باید به پنج دسته متغیرهای اصلی فرد، نقش، حکومت، جامعه و درنهایت نظام بین‎الملل توجه شود. یافته این پژوهش در زمینه خروج امریکا از برجام و مقابله با راهبرد بازدارندگی نامتقارن ایران نشان می‎دهد که اگرچه دال مرکزی این پدیده متغیر فردی و شخصیتی ترامپ است، اما سایر متغیرها، به‎رغم تاثیرگذاری مستقیم بر سیاست خارجی امریکا در قبال ایران، بیشتر در نقش عوامل واسط، تحریک‎ساز و تاثیرگذار فرصت‎جویانه در بستر شرایط شخصیتی ترامپ ظاهر شده‎اند.

Withdrawal of the United States from JCPOA and Confronting the Deterrent Strategy of the Islamic Republic of Iran

This study seeks to answer this question: what grounds and reasons can be given for the withdrawal of the United States from the nuclear deal. Without examining the contexts and factors that influence the decisions of US foreign policy, it is impossible to trace the US withdrawal from JCPOA and start of  an economic war against Iran. This article takes advantage of “James Rosina’s theory of continuity.” Rosina, who is a representative of the combination of two levels of micro and macro analysis in theoretical models of analyzing foreign policy behaviors, believes that in examining and analyzing foreign policy of each country, we must pay attention to five categories of main variables: individual, role, government, society and finally international system. The findings of this study on the withdrawal of the United States from JCPOA and the confrontation with Iran’s asymmetric deterrence strategy show that although the central sign of this phenomenon is Trump’s individual and personality variable, other variables, despite direct impact on US foreign policy towards Iran, have largely emerged as intermediate, stimulating and influential opportunistic factors in the context of Trump’s personality conditions.