نگاهی به پدیده ی افزایش جمعیت در زاگرس مرکزی در طول دوران مس سنگی (برپایه ی بررسی های میدانی دشت های میان کوهی نهاوند، اسدآباد، کنگاور، صحنه و هرسین در استان های همدان و کرمانشاه)
|
|
|
|
|
نویسنده
|
سعیدی هرسینی محمدرضا ,بلمکی بهزاد
|
|
منبع
|
پژوهش هاي باستان شناسي ايران - 1394 - دوره : 5 - شماره : 9 - صفحه:47 -66
|
|
|
|
|
چکیده
|
مطالعات باستان شناسی منطقه‌ی زاگرس‌مرکزی به‌دلیل داشتن ویژگی‌های جغرافیایی و زمین ریخت‌شناسی ویژه، کوه‌های مرتفع و دشت‌های میان‌کوهی بزرگ وکوچک و ایجاد بستر مناسب برای تشکیل استقرارگاه‌ها در دوران مختلف، اهمیت خاصی دارد. مطالعات متعدد و محوطه‌های بسیار زیاد در این منطقه این سوال را در پی دارد که روند افزایش و یا کاهش جمعیت در این منطقه چگونه بوده و منطقه تا چه حد در سامان‌دهی این جمعیت موثر بوده است. برای پاسخ به این پرسش با بررسی میدانی در مجموع 152 محوطه مس‌سنگی در منطقه‌ی زاگرس‌مرکزی، از طریق شمارش استقرارگاه‌ها و وسعت احتمالی آن‌ها به مطالعه پدیده ی افزایش جمعیت در این دوران پرداخته شد که در این میان شواهد امر نشان از افزایش تعداد استقرارگاه‌ها از دوران مس‌سنگی قدیم به جدید در منطقه است. افزایش محوطه‌ها با افزایش استقرارگاه‌ها در گذر زمان به‌دلیل افزایش حرکت جوامع کوچ‌رو و یا با افزایش جمعیت گروه‌های انسانی و تغییر شرایط و جستجو برای محل زندگی مناسب‌تر و یا پیدا کردن زمین کافی برای مستقر شدن ارتباط معنایی دارد. به نظر می‌رسد روند تغییر ارتفاع محوطه‌ها از سطح دریا با گذر از دوران مس‌سنگی قدیم به جدید و همین‌طور افزایش تعداد محوطه‌های نزدیک به رودخانه‌های جاری در این منطقه، زمینه را برای افزایش سکونتگاه‌ها و گسترش گروه‌های جمعیتی فراهم آورده است و نشان از این دارد که در این منطقه با یک پدیده‌ی فراگیر، یعنی افزایش جمعیت روبه‌رو هستیم. از طرف دیگر، همین تغییرات در جهت افزایش استقرارگاه‌های دوران مس‌سنگی جدید در منطقه منجر به رواج مجموعه‌ای از سیستم‌های معیشتی در منطقه می‌شود تا از این راه جواب‌گوی نیازهای گروه‌ها باشد.
|
|
کلیدواژه
|
زاگرس مرکزی، دوران مس سنگی، افزایش جمعیت
|
|
آدرس
|
مرکز تحقیق و توسعه علوم انسانی سمت, ایران, دانشگاه آزاد اسلامی واحد همدان, گروه باستان شناسی, ایران
|
|
پست الکترونیکی
|
balmaki@iauh.ac.ir
|
|
|
|
|
|
|