مطالعه‌ی الگوهای استقراری، محوطه‌های مسسنگی دشت اسدآباد با توجه به عوامل زمین‌ریختارشناسی

تعامل بین انسان و محیط‌زیست باعث به‌وجود آمدن و تغییر چشم‌اندازها می‌شود. یکی از راهبردهای مطالعاتی برای مطالعه‌ی این چشم‌اندازها، مطالعات الگوهای استقراری است. در این بین، بایستی عوامل زیست‌محیطی‌ای در مطالعات باستان‌شناسانه الگوهای استقراری مورد مطالعه قرار بگیرند که نقش زیادی در استقرارهای انسانی داشته و از طرفی شرایط یک‌نواختی را نسبت به زمان مورد مطالعه، تا زمان حاضر داشته باشند. عوامل زمین‌ریختارشناسی از جمله‌ی این عوامل هستند. این عوامل با وجه به سرگذشت زمین‌شناسی دشت اسدآباد شرایط یک‌نواختی را پس از دوره‌ی سوم زمین‌شناسی تا‌کنون از سر گذرانده‌اند؛ بنابراین با توجه به تاثیرگذاری این عوامل در نوع تعامل انسان به محیط‌زیست و یک‌نواختی شرایط آن‌ها در طول زمان، در این نوشتار مورد تحلیل قرار می‌گیرند. آن‌چه می‌تواند به این نوشتار اهمیت دهد این است که درک چگونگی رابطه‌ی استقرارهای انسانی با عوامل زمین ریختارشناسی، می‌تواند منجر به درک ماهیت اقتصادی جوامع به‌وجود آورنده‌ی آن استقرارها باشد؛ بنابراین این نوشتار به‌دنبال پاسخ‌گویی به این  سوال است که: الگوهای استقراری  محوطه‌های دوره‌ی مس‌وسنگ دشت اسدآباد، با توجه به بستر زمین ریختارشناسیشان دارای چه ماهیتی هستند. برای پاسخ‌گویی این سوال، فرضیه‌ای به این‌صورت مطرح می‌شود که: جوامع به‌وجود آوردنده‌ی دشت اسدآباد را جوامع روستانشین و کوچ‌رو تشکیل می‌دهد. برای سنجش این فرضیه و درک الگوهای استقراری محوطه‌های مس‌وسنگ از روش تحلیل خوشه‌ای بهره برده شده و با توجه به ظرفیت‌های قوم‌شناسی دشت اسدآباد، الگوهای استقراری به‌دست آمده مورد تفسیر قرار می‌گیرند. پژوهش‌های باستان شناسانه‌ای که تا کنون در دشت اسدآباد  به‌عنوان بخشی از شرق زاگرس‌مرکزی  انجام گرفته است، به دو دوره‌ی زمانی پیش از انقلاب و پس از انقلاب تقسیم می‌شود که باید گفت چنین مطالعه‌ای در بین آن‌ها به نوعی آغاز چنین رویکردی برای مطالعات الگوهای استقراری محسوب می‌شود که این بر اهمیت مطالعات پیش‌ِروی می‌افزاید.