بررسی سطح اضطراب بیماران تحت مداخلات الکتروفیزیولوژی و عوامل مرتبط با آن

زمینه و هدف: مداخلات الکتروفیزیولوژیک یکی از جدیدترین روش‌های تشخیص و درمان دیس‌ریتمی‌ها هستند که می‌توانند همانند دیگر روش‌های تهاجمی موجب اضطراب بیماران گردند. اضطراب از این جهت حایز اهمیت است که می تواند باعث کاهش اثربخشی مداخله گردد؛ لذا این مطالعه با هدف بررسی میزان اضطراب بیماران تحت مداخلات تشخیصی و درمانی الکتروفیزیولوژیک و شناسایی عوامل فردی و بالینی مرتبط با آن صورت گرفته است.روش بررسی: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی که به صورت مقطعی انجام شد، 72 نفر از بیماران در انتظار مداخلات تشخیصی و درمانی الکتروفیزیولوژیک بستری در بیمارستان دکتر حشمت شهر رشت به روش تدریجی از اردیبهشت تا مرداد ماه سال 1392 انتخاب و وارد مطالعه شدند. داده های پژوهش با استفاده از ابزاری 2 بخشی شامل پرسشنامه اطلاعات فردی– بالینی و ابزار اضطراب و افسردگی بیمارستانی (فقط بخش اضطراب این ابزار) به روش مصاحبه و مشاهده یافته های ثبت شده در پرونده در محدوده زمانی 5-3 ساعت قبل از مداخله الکتروفیزیولوژی گردآوری شدند.یافته ها: بین میانگین نمره اضطراب نمونه ها با جنسیت ارتباط معناداری وجود داشت و میانگین اضطراب در زنان به طور معناداری بیش از مردان بود (001/0?p). همبستگی معکوس معناداری نیز بین میانگین نمره اضطراب نمونه ها با سن آنان (03/0 > p و 255/0-=r) به دست آمد؛ بدین ترتیب که نمرات اضطراب نمونه ها با افزایش سن آنان کاهش می یافت.نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه پرستاران باید کنترل اضطراب را در بیماران زن و در سنین جوان تر با دقت بیشتری مورد توجه قرار دهند تا بتوان با کنترل اضطراب این افراد، به اثر بخشی بیشتر مداخلات الکتروفیزیولوژیک دست یافت.