بررسی اثربخشی آموزش گروهی کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی بر خود‌انتقادی دانشجویان دختر دارای استرس تحصیلی

زمینه و هدف: بسیاری از دانشجویان در دوران تحصیل استرس زیادی را تجربه می کنند که آسیب های روانی زیادی به آنها وارد می کند و این موضوع باعث احساس ناکارآمدی و نگرش انتقادی منفی نسبت به خود می شود. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش گروهی کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی بر خود انتقادی دانشجویان دختر دارای استرس تحصیلی دانشگاه فرهنگیان استان چهارمحال و بختیاری انجام شد.روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل همه دانشجویان دختر دانشگاه فرهنگیان استان چهارمحال و بختیاری به تعداد 350 نفر در سال تحصیلی 98-1397 بودند.از بین کلیه دانشجویان تعداد 150 نفر به صورت نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند و سپس از بین آن ها تعداد 60 نفر که نمره‌ی استرس تحصیلی بالاتری نسبت به میانگین گروه داشتند به عنوان نمونه نهایی انتخاب گردیدند و به صورت تصادفی در دو گروه 30 نفره(یک گروه آزمایش و یک گروه گواه) قرار گرفتند.در هر دو گروه،پرسشنامه خود انتقادی به‌ عنوان پیش‌آزمون تکمیل و پس از اتمام مداخله، مجدداً پس‌آزمون و پیگیری دو ماهه برای هر دو گروه اجراء شد.داده‌های گردآوری شده با استفاده از روش‌های آمار توصیفی شامل میانگین و انحراف معیار و آمار استنباطی شامل تحلیل کواریانس با استفاده از نرم افزار23 تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: براساس نتایج، آموزش گروهی کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی بر کاهش خود انتقادی تاثیر معنی دار داشته است (eta =7/27,f= 30/6, 0.001>p). نتیجه‌گیری: باتوجه به نتایج این مطالعه میتوان ازآموزش کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی برای کاهش خود انتقادی دانشجویان استفاده نمود.

Evaluation of the Effectiveness of Mindfulness-based Group Stress reduction Training on Self-criticism of Female Students with Academic Stress

Background Aims: Many students experience high levels of stress during their studies, causing them a lot of psychological damage and leading to feelings of inefficiency and a negative selfcritical attitude. In this regard, the current study aimed to evaluate the effectiveness of mindfulnessbased stress reduction group training on the selfcritical attitude of female students with academic stress at Farhangian University of Chaharmahal and Bakhtiari Province, Iran. Methods: The present quasiexperimental study was carried out with a pretestposttest design and a control group. The statistical population of this study included all 350 female students of Farhangian University of Chaharmahal and Bakhtiari province in the academic year 20182019. Among all the students, 150 students were selected by random sampling, and then out of them 60 students with higher academic stress scores than the average group were selected as the final sample and randomly divided into two groups (i.e., experimental group [n=30] and control group [n=30]). In both groups, the selfcritical questionnaire was completed as a pretest, and after the intervention, the posttest and twomonth followup were performed again for both groups. The collected data were analyzed using descriptive statistics (e.g., mean and standard deviation) and inferential statistics (e.g., analysis of covariance) by SPSS software (version 23). Results: Based on the obtained results, mindfulnessbased stress reduction group training had a significant effect on selfcritical reduction (eta=7.27; F=30.6; P<0.001). Conclusion: According to the findings of this study, mindfulnessbased stress reduction training can be used in order to decrease studentsʼ selfcriticism