اثربخشی گروه درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تنظیم شناختی هیجان و ناگویی هیجانی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو

مقدمه: دیابت نوع دو یکی از شایع ترین بیماری های مزمن است که محدودیت های زیادی برای بیماران و خانواده های آنان ایجاد می کند. از این رو بهبود ویژگی های روانشناختی این افراد مورد توجه بسیاری از درمانگران قرار گرفته است. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر گروه درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تنظیم شناختی هیجان و ناگویی هیجانی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو انجام شد.روش کار: پژوهش حاضر نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمونو با گروه کنترلبود. جامعه پژوهش همه بیماران مبتلا به دیابت نوع دو مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهر اهواز در سال 1394 بودند. در مجموع 30 بیمار با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروهمساوی (هر گروه 15 نفر) جایگزین شدند. گروه آزمایش 8 جلسه 90 دقیقه ای با روش گروه درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد آموزش دید و گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفت. گروه ها پرسشنامه تنظیم شناختی هیجان garnefski et al. و مقیاس ناگویی هیجانی تورنتو bagby et al. را به عنوانپیش آزمون و پس آزمون تکمیل کردند. داده هابا روش تحلیل کوواریانس چندمتغیری (mancova) و به کمک نرم افزار spss-21 تحلیل شدند.یافته ها: یافته ها نشان داد در مرحله پس آزمون بین میانگین های تنظیم شناختی هیجان و ناگویی هیجانی گروه های آزمایش و کنترل تفاوت معناداری وجود داشت. به عبارت دیگر روش گروه درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد به طور معناداری باعث افزایش تنظیم شناختی هیجان و کاهش ناگویی هیجانی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو شد (0/01>p).نتیجه گیری: با توجه به تاثیر گروه درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تنظیم شناختی هیجان و ناگویی هیجانی توصیه می شود مشاوران، درمانگران و روانشناسان بالینی از روش مذکور برای افزایش تنظیم شناختی هیجان و کاهش ناگویی هیجانی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو استفاده کنند.