عوامل تنش زا و روش های سازگاری در پرستاران بخش های روان پزشکی

مقدمه: پرستاران بخش های روان پزشکی با استرس های متعددی روبرو می باشند. لذا به کارگیری روش های سازگاری مناسب جهت کاهش اثرات مخرّب آن ضروری به نظر می رسد. این مطالعه با هدف تعیین عوامل تنش زا و روش های سازگاری با آن ها در پرستاران بخش های روان پزشکی مرکز آموزشی درمانی رازی شهر تبریز انجام شد .روش: این پژوهش یک مطالعه توصیفی تحلیلی می باشد که با شرکت ??? پرستار شاغل در بخش های روان پزشکی انجام شد. در راستای جمع آوری داده ها از سه پرسشنامه مشتمل بر اطلاعات فردی، پرسشنامه استرس شغلی دی.سی.ال d,c,l)):devilliers,carson&leary stress scale questionnaire روش های سازگاری با استرس در پرستاران بخش های روان پزشکی استفاده گردید. برای تجزیه و تحلیل یافته ها از نرم افزار spss v.17 و آزمون های آماری ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون ، تحلیل واریانس، آزمون تعقیبی توکی و آزمون تی مستقل استفاده شد.یافته ها: نتایج این مطالعه نشان داد که دستمزد پایین، تهدید از طرف بیماران و همراهان، نبود امنّیت کافی در بخش، استرس های شایع بودند. پرستاران بخش های حادّ استرس شغلی بالاتری نسبت به پرستاران سایر بخش ها تجربه می کردند. این اختلاف در پرستاران بخش های مزمن معنی دار بود (?/?2=p). به جز متغیر جنس، ارتباط معنی داری ما بین سایر متغیرهای فردی با استرس شغلی مشاهده نشد. پرستاران مرد استرس شغلی بالای معنی داری در مقایسه با پرستاران زن تجربه می کردند (?/?4=p). اکثر پرستاران با خود باوری، افزایش دانش و تجربه، تکیه بر توانایی ها سعی در سازگاری با تنش ها داشتند. استفاده از روش های عاطفی محور در پرستاران بخش های حادّ، استفاده از روش های مساله مدار در پرستاران بخش های مزمن بیشتر از سایر بخش ها گزارش گردید. بکارگیری روش های انحراف فکر توجه و برخورد هیجانی در پرستاران زن نسبت به پرستاران مرد بیشتر بود. این اختلاف در روش انحراف فکر توجه معنی داری بود (?/?4=p). نتیجه گیری: پرستاران بخش های حاد که سطوح بالایی از تنش ها ی شغلی را تجربه می کردند، عمدتاً از روش های سازگاری عاطفی محور بهره می جستند. لذا آموزش روش های پیشگیری و روش های سازگاری با تنش ها به کارکنان به ویژه پرستاران بخش های روان پزشکی توصیه می شود.