مدل یابی خودآسیبی بدون قصد خودکشی براساس تکانشگری و تجارب تجزیه ای با میانجی گری ذهنی سازی در بزرگسالان

مقدمه: خودآسیبی بدون قصد خودکشی یکی از معضلات جهان امروز است و علاوه بر صدمات جسمی با اختلالات روانی و خودکشی نیز مرتبط است. در این راستا، مطالعه حاضر نیز با هدف بررسی رابطه بین تکانشگری و تجارب تجزیه ای با خودآسیبی بدون قصد خودکشی با میانجی گری ذهنی سازی در بزرگسالان انجام شد.روش کار: روش پژوهش توصیفی – همبستگی مبتنی بر معادلات ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه بزرگسالان شهر تهران در سال 1402 تشکیل دادند. از میان جامعه آماری، 350 نفر به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش عبارت بودند از: پرسشنامه تکانشگری بارت، مقیاس تجارب تجزیه ای، پرسشنامه کنش وری تاملی و پرسشنامه آسیب به خود. برای تحلیل داده‌ها از همبستگی پیرسون، مدل‌یابی معادلات ساختاری و از نرافزار spss نسخه 23 وamos  نسخه 24 استفاده شد.یافته ها:  نتایج نشان داد که مدل پژوهش از برازش مطلوبی برخوردار است. ضرایب مسیرهای مستقیم مسیر تکانشگری (74/2 t= ،34/0 = β)، تجارب تجزیه‏ای (78/3 t= ،35/0 = β)، اطمینان (42/5- t= ،38/0- = β) و عدم اطمینان (96/2= ،53/0= β) بر خودآسیبی بدون قصد خودکشی معنادار بودند. همچنین ضرایب غیرمستقیم متغیرهای تکانشگری و تجارب تجزیه ای بر خودآسیبی بدون قصد خودکشی از طریق نقش میانجی ذهنی سازی معنادار بودند. به طور کلی تکانشگری و تجارب تجزیه ای با میانجی گری اطمینان و عدم اطمینان در مجموع 62 درصد از واریانس خودآسیبی بدون قصد خودکشی را تبیین نمودند.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان از اهمیت نقش میانجی ذهنی سازی در رابطه بین تجارب تجزیه ای و تکانشگری با خودآسیبی بدون قصد خودکشی است. بنابراین مداخلاتی که خودآسیبی بدون قصد خودکشی را هدف قرار می دهد ممکن است، نیاز به افزایش ظرفیت ذهنی سازی با هدف کاهش تجزیه، تکانشگری و به تبع بازداری از خودآسیبی داشته باشد.

modeling non-suicidal self-injury based on impulsivity and dissociative experiences with the mediation of mentalization in adults

introduction: non-suicidal self-injury is one of the problems of today’s world and in addition to physical injuries, it is also related to mental disorders and suicide. in this regard, the present study was also conducted with the aim of investigating the relationship between impulsivity and dissociative experiences with non-suicidal self- injury with the mediation of mentalization in adults.methods: the descriptive-correlation research method was based on structural equations. the statistical population of the study was made up of all the adults of tehran in 2023. among the statistical population, 350 people were selected by convenience sampling method. the research tools were: barratt impulsiveness scale, dissociative experiences scale, reflective functioning questionnaire and self-harm inventory. for data analysis, pearson correlation, structural equation modeling and spss version 23 and amos version 24 software were used.results: the results showed that the research model has a good fit. coefficients of direct paths of impulsivity (t = 2.74, β = 0.34), analytical experiences (t = 3.78, β = 0.35), certainty (t = -0.38, 5.42 = β) and uncertainty (β= 0.53, 2=2.96) on non-suicidal self-injury were significant. also, the indirect coefficients of impulsivity variables and dissociative experiences on non-suicidal self-injury were significant through the mediating role of mentalization. in general, impulsivity and dissociative experiences with the mediation of certainty and uncertainty explained a total of 62% of the variance of non-suicidal self-injury.conclusions: the results of this study show the importance of the mediating role of mentalization in the relationship between dissociative experiences and impulsivity with non-suicidal self- injury. therefore, interventions that target on non-suicidal self-injury intent may need to increase mentalizing capacity with the aim of reducing dissociation, impulsivity and consequently preventing self- injury.