مقایسه اثربخشی درمان شناختی-رفتاری با کوچینگ شناختی-رفتاری بر بهزیستی روانشناختی زنان قربانی خشونت خانگی

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر بررسی مقایسه اثربخشی مداخلات درمان شناختی رفتاری با مداخلات کوچینگ شناختی رفتاری بر مدیریت استرس، افکار خودآیند منفی و بهزیستی روانشناختی زنان قربانی خشونت خانگی بود. روش کار: روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل همراه با مرحله پیگیری 2 ماهه بود. در این پژوهش جامعه آماری کلیه زنان قربانی خشونت خانگی شهر تهران در سال 1401 بودند. در مرحله اول با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس تعداد 75 نفر انتخاب و سپس به شیوه تصادفی ساده در 2 گروه آزمایش(هر گروه 25 نفر) و یک گروه کنترل(25 نفر) جایگزین شدند. سپس گروه‌ آزمایش اول تحت درمان شناختی-رفتاری و گروه آزمایش دوم تحت درمان کوچینگ قرار گرفتند؛ اما گروه کنترل هیچ‌گونه مداخله‏ای دریافت نکرد و در لیست انتظار باقی ماند. از پرسشنامه همسرآزاری قهاری و همکاران(1384) و مقیاس بهزیستی روانشناختی ریف(1989) به منظور گردآوری اطلاعات استفاده شد. تجزیه ‌و تحلیل اطلاعات به‌دست‌آمده از اجرای پرسشنامه ها از طریق نرم‏افزار spss نسخه 28 در دو بخش توصیفی و استنباطی (تحلیل واریانس با اندازه‏گیری مکرر) انجام پذیرفت. یافته ها: یافته ها نشان داد هر دو مداخله مذکور در مرحله پس‏آزمون و پیگیری نسبت به گروه کنترل اثربخشی معناداری بر بهزیستی روانشناختی زنان قربانی خشونت خانگی داشته است (0.05>p) و درمان کوچینگ شناختی-رفتاری اثربخشی بیشتری بر بهزیستی روانشناختی دارد(0.05>p). بحث و نتیجه گیری: بر اساس نتایج پژوهش حاضر، می‏توان گفت که درمان شناختی-رفتاری و کوچینگ شناختی-رفتاری می توانند به عنوان شیوه های درمانی مناسب برای بهزیستی روانشناختی زنان قربانی خشونت خانگی به کار برده شوند و تقدم استفاده با کوچینگ شناختی و رفتاری است.

the comparison of effectiveness of cognitive-behavioral therapy with cognitive-behavioral coaching on psychological well-being of women victims of domestic violence

introduction: the purpose of this study was to comparison of effectiveness of cognitive-behavioral therapy with cognitive-behavioral coaching on psychological well-being of women victims of domestic violence. method: this semi-experimental study was conducted with a pretest-posttest design with control group and follow-up 2 month. in this research, the statistical population was all women who were victims of domestic violence (by their husbands) who referred to counseling centers and psychological services in tehran in 1401. in the first stage, using convenience sampling method, 75 people were selected and then randomly divided into 2 experimental groups (each group 25 people) and one control group (25 people) were replaced and experimental groups underwent cognitive-behavioral therapy  and cognitive-behavioral coaching, but the control group received no training and remained in the waiting list. to collect data wife abuse questionnair (waq) of ghahari and et al (2005) and psychological well-being scale (pwbs) of ryff (1989). data analysis was performed using spss-28 software in two sections: descriptive and inferential (analysis of variance with repeated measures and bonferroni). results: the results of the study showed that of cognitive-behavioral therapy and cognitive-behavioral coaching in post-test and follow up had a significant effect on psychological well-being of women victims of domestic violence (p<0.05) and cognitive-behavioral coaching is more effective in psychological well-being (p<0.05). conclusion: based on the results of the present study, it can be said that cognitive-behavioral therapy and cognitive-behavioral coaching can be used as a treatment method to on psychological well-being of women victims of domestic violence and the priority of use i with cognitive-behavioral coaching.