ارتباط بین تجربه ترومای کودکی با علائم اضطراب و اختلال بدشکلی بدن در متقاضیان جراحی زیبایی با میانجی گری حساسیت به طرد

مقدمه: بررسی تجارب تروماتیک و ویژگی های شخصیتی متقاضیان جراحی زیبایی در تبیین مشکلات روان شناختی آن ها اهمیت ویژه ای دارد. بنابراین مطالعه حاضر با هدف بررسی رابطه بین تجربه ترومای کودکی با علائم اضطراب و اختلال بدشکلی بدن در متقاضیان جراحی زیبایی با نقش میانجی حساسیت به طرد انجام شد روش کار: پژوهش حاضر همبستگی مبتنی بر معادلات ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زنان مراجعه کننده به کلینیک‌های جراحی زیبایی شهر تهران بودند. با در نظر گرفتن ملاک های ورود و خروج، 210 نفر به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش عبارتند از: پرسشنامه آسیب‌های کودکی، پرسشنامه اضطراب بک، پرسشنامه بدشکلی بدن و پرسشنامه حساسیت به طرد. برای تحلیل داده‌ها از همبستگی پیرسون، مدل‌یابی معادلات ساختاری و از نرافزار spss وamos  نسخه 23 استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان داد که ضرایب مسیرهای مستقیم تجربه ترومای کودکی بر روی علائم اضطراب (0.318=β و 0.001=p) و حساسیت به طرد (0.510=β و 0.001=p) به طورمثبت معنادار بود، اما مسیر تجربه ترومای کودکی بر روی اختلال بدشکلی بدن معنادار نبود. همچنین ضرایب مسیرهای مستقیم حساسیت به طرد بر روی علائم اضطراب (0.464=β و 0.001=p) و اختلال بدشکلی بدن (0.464=β و 0.001=p) به صورت مثبت معنادار بود. افزون بر حساسیت به طرد در رابطه بین تجربه ترومای کودکی با علائم اضطراب و اختلال بدشکلی بدن نقش میانجی داشت.نتیجه گیری: براساس یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت، مداخلات هدفمندی که در جهت کاهش  حساسیت به طرد بکار گرفته می شوند، احتمالا می توانند در بهبود مشکلات روان شناختی و نگرش متقاضیان جراحی زیبایی موثر باشند.  

the relationship between childhood trauma experience with anxiety symptoms and body dysmorphic disorder in cosmetic surgery applicants with the mediation of rejection sensitivity

introduction: examining the traumatic experiences and personality characteristics of cosmetic surgery applicants is particularly important in explaining their psychological problems. therefore, the present study was conducted with the aim of investigating the relationship between childhood trauma experience with anxiety symptoms and body dysmorphic disorder in cosmetic surgery applicants with the mediating role of rejection sensitivity.methods: the present research was correlation based on structural equations. the statistical population of the research included all women referring to cosmetic surgery clinics in tehran. considering the criteria of inclusion and exclusion, 210 people were selected by convenience sampling method. the research tools are: childhood trauma questionnaire, beck anxiety inventory, body dysmorphic disorder questionnaire, and rejection sensitivity questionnaire. pearson correlation, structural equation modeling and spss and amos version 23 software were used for data analysis.results: the results showed that the direct path coefficients of childhood trauma experience on anxiety symptoms (β=0.318 and p=0.001) and sensitivity to rejection (β=0.510 and p=0.001) were positively significant, but the path of childhood trauma experience on body dysmorphic disorder was not significant. also, the direct path coefficients of rejection sensitivity on anxiety symptoms (β=0.464 and p=0.001) and body dysmorphic disorder (β=0.464 and p=0.001) were positively significant. in addition to sensitivity to rejection, it had a mediating role in the relationship between childhood trauma experience and anxiety symptoms and body dysmorphic disorder.conclusions: based on the findings of the research, it can be concluded that targeted interventions that are used to reduce the sensitivity to rejection can probably be effective in improving the psychological problems and attitudes of cosmetic surgery applicants.