اثربخشی رواندرمانی روابط ابژهای بر الگوهای دلبستگی ناایمن زنان 25-30 ساله مبتلا به اختلال دو قطبی

مقدمه: اختلال دوقطبی از جمله اختلال‌های روانپزشکی شایع و ناتوان‌کننده است، که ابعاد مختلف زندگی فردی، خانوادگی و اجتماعی فرد را متاثر می‌سازد. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر روان‌درمانی روابط ابژه‌ای بر الگو های دلبستگی ناایمن زنان 25-30 ساله مبتلا به اختلال دوقطبی بود.روش: این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون و پیگیری 2 ماهه، همراه با گروه کنترل بود. جامعه آماری را کلیه زنان مبتلا به اختلال دو قطبی بستری در بیمارستان‌‌های روان پزشکی اصفهان در سال 1402-1401 تشکیل دادند. از میان بیماران مراجعه کننده به بیمارستان روانپزشکی مدرس اصفهان، تعداد 40 زن مبتلا به اختلال دوقطبی به روش دردسترس و مبتنی بر ملاک‌‌های ورود و خروج انتخاب شدند و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند(20=n). ابزار پژوهش پرسشنامه سبک‌‌های دلبستگی هازن و شیور (1987) بود. گروه آزمایش در معرض 16 جلسه 45 دقیقه ای روان‌درمانی روابط ابژه‌ای مبتنی بر پروتکل استادتر قرار گرفتند، در حالی که گروه کنترل در لیست انتظار قرار داشتند. داده‌ها با استفاده از نرم افزار آماری 23 spss و با روش تحلیل واریانس با اندازه گیری تکراری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: نتایج حاصل از تحلیل داده‌ها نشان داد که بین میانگین‌های تعدیل شده دلبستگی ناایمن اجتنابی و دلبستگی ناایمن دوسوگرا در گروه آزمایش پس از اجرای مداخله تفاوت معناداری ایجاد شد و این تفاوت تا مرحله پیگیری ادامه داشت(0.01>p).نتیجه گیری: با توجه به اثرگذاری روان‌درمانی روابط ابژه‌ای بر الگوهای دلبستگی ناایمن می‌توان از این روش درمان برای بهبود بیماران مبتلا به اختلال دوقطبی سود جست.

the effectiveness of object relations psychotherapy on insecure attachment styles of 25-30-year-old women with bipolar disorder

introduction: bipolar disorder is one of the common and debilitating psychiatric disorders, which includes different aspects of a person’s personal, family and social life.the purpose of this research was to investigate the effect of object relations psychotherapy on insecure attachment styles of 25-30-year-old women with bipolar disorder.method: this research was a semi-experimental type with a pre-test-post-test design and a 2-month follow-up, along with a control group. the statistical population consisted of all women with bipolar disorder hospitalized in isfahan psychiatric hospitals in 1402-1401. among the patients referred to modares psychiatric hospital, isfahan, 40 women with bipolar disorder were selected using a random method and based on inclusion and exclusion criteria, and were randomly assigned to two experimental and control groups (n=20). the research tool was hazen and shaver (1987) attachment style questionnaire. the experimental group was exposed to 16 sessions of 45-minute object relations psychotherapy based on a master protocol, while the control group was on the waiting list. data were analyzed using spss 23 statistical software and variance analysis with repeated measurements. findings :the results of the data analysis showed that there was a significant difference between the adjusted averages of attachment variables, avoidant insecure attachment and ambivalent insecure attachment in the experimental group after the implementation of the intervention, and this difference continued until the follow-up stage (p<0.01).conclusion: considering the effectiveness of object relations psychotherapy on insecure attachment patterns, this treatment method can be used to improve patients with bipolar disorder.