مقایسه اثربخشی درمان کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی و طرحواره درمانی هیجانی بر استرس ادراک شده و تحمل پریشانی زنان تحت درمان دارویی مبتلا به بیماری پسوریازیس

مقدمه: بیماری پسوریازیس از جمله بیماری های جسمی روانی است که عوامل روانی تاثیر به سزایی در شدت آن دارند. اصلاح الگوهای رفتاری و روانشناختی می تواند گام مهمی در کنترل و کاهش این بیماری باشد. بنابراین، هدف پژوهش حاضر، تعیین مقایسه اثربخشی درمان کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی و طرحواره درمانی هیجانی بر استرس ادراک شده و تحمل پریشانی زنان تحت درمان دارویی مبتلا به بیماری پسوریازیس شهر اهواز بود. روش کار: روش مطالعه نیمه آزمایشی میدانی از نوع پیش آزمون- پس آزمون چند گروهی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی بیماران زن مبتلا به بیماری پسوریازیس شهر اهواز است که جهت انتخاب نمونه، به روش نمونه گیری هدفمند اقدام شد به دین شکل که ابتدا طی تماسی با انجمن پسوریازیس ایران، لیست بیماران زن مبتلا به پسوریازیس که در شهر اهواز ساکن هستند به همراه شماره تماس آن ها اخذ و با آنها تماس گرفته شد. از بین 127 بیمار زن معرفی شده تنها 100 نفر اعلام آمادگی کردند که جهت انتخاب نمونه پژوهشی، برای کلیه 100 بیمار به صورت آنلاین پرسشنامه های استرس ادراک شده و تحمل پریشانی ارسال شد. در نهایت، 70  نفر از بیماران زن واجد شرایط ( بیمارانی که در پرسشنامه های استرس ادراک شده نمره بالا 28 و برای تحمل پریشانی نمره پایین 29 کسب نمودند) انتخاب شدند که 10 نفر از آنان، بعدا تمایلی به شرکت نداشتند. در نهایت 60  نفر زن مبتلا به بیماری پسوریازیس به عنوان نمونه در نظر گرفته شده اند که 20 نفر در گروه آزمایشی اول، 20 نفر در گروه آزمایشی دوم و 20 نفر در گروه گواه به صورت تصادفی ساده گمارده شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه استرس ادراک شده کوهن و همکاران (1983 و مقیاس تحمل پریشانی سیمونز و گاهر (2005) بود. داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس چندمتغیره (مانکوا) و تحلیل کوواریانس یک متغیره (آنکوا) بررسی شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که هر دو درمان بر استرس ادراک شده و تحمل پریشانی زنان تحت درمان دارویی مبتلا به بیماری پسوریازیس موثر بوده اند (0.05>p). از طرفی، درمان کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی بر استرس ادراک شده و تحمل پریشانی زنان تحت درمان دارویی مبتلا به بیماری پسوریازیس نسبت به طرحواره درمانی هیجانی اثربخشی بیشتری داشته است (0.05>p). نتیجه گیری: براساس نتایج پژوهش حاضر، مداخله کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی می تواند برای بهبود استرس ادراک شده و تحمل پریشانی زنان مبتلا به بیماری پسوریازیس کارآمدتر باشد. بنابراین، توصیه می گردد که روان درمانگران در راستای بهبود استرس ادراک شده و تحمل پریشانی بیماران پسوریازیس در کنار سایر مداخلات درمانی از این درمان استفاده کنند.

comparison of the effectiveness of mindfulness-based stress reduction therapy and emotional schema therapy on perceived stress and distresstolerance of women undergoing drug treatment with psoriasis

introduction: psoriasis is one of the physical and mental diseases that psychological factors have a significant impact on its severity. modifying behavioral and psychological patterns can be an important step in controlling and reducing this disease. therefore, the aim of this study was to compare the effectiveness of mindfulness-based stress reduction therapy and emotional therapy schematics on perceived stress and distress tolerance of women undergoing drug therapy with psoriasis in ahvaz.methods: the field semi-experimental study method of the pre-test type-then the multi-group test. the statistical community of this study includes all female patients with psoriasis in ahvaz, who were targeted sampling methods to choose a sample, in the form of religion, which was first obtained and contacted during a call with the psoriasis association of iran, the list of female patients with psoriasis who live in ahvaz, along with their contact number. of the 127 female patients nominated, only 100 announced their readiness to select a research sample, and all 100 patients were sent online questionnaires on perceived stress and distress tolerance. finally, 70 qualified female patients (patients who scored a high score of 28 on perceived stress questionnaires and a low score of 29 to endure distress) were selected, 10 of whom were later reluctant to participate. eventually 60 women with psoriasis are considered as samples, with 20 in the first experimental group, 20 in the second experimental group and 20 in the witness group being randomly simplified. research tools included cohen et al. ’ s perceived stress questionnaire (1983 and simmons & gahr’s distress tolerance scale (2005). the data were examined using multivariate covariance analysis (mancova) and one-variable covariance analysis (ancova).findings: results showed that both treatments had an effect on perceived stress and distress tolerance of women undergoing drug therapy with psoriasis (p<0.05). on the other hand, mindfulness-based stress reduction therapy based on perceived stress and distress tolerance of women undergoing drug therapy with psoriasis has been more effective than emotional therapy schematics (p<0.05).conclusions: according to the results of the present study, mindfulness-based stress reduction intervention can be more efficient to improve perceived stress and tolerate distress in women with psoriasis. therefore, it is recommended that psychotherapists use this treatment to improve perceived stress and tolerate distress in psoriasis patients alongside other therapeutic interventions.