اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت بر سلامت روان و بهزیستی روانشناختی زوجین در متقاضی طلاق

مقدمه: زوجین متقاضی طلاق از نظر سلامت روانی و بهزیستی روانشناختی دچار آسیب می شوند که نیاز به مداخلات درمانی دارند. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت بر سلامت روان و بهزیستی روانشناختی زوجین متقاضی طلاق انجام گرفت. روش کار: پژوهش حاضر نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری متشکل از زوجین متقاضی طلاق مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر بیرجند در سال 1401 1402 بودند. از جامعه یاد شده تعداد 30 زوج با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب گردیدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش (15نفر) و کنترل (15نفر) جایگزین شدند. درمان مبتنی بر شفقت در 8 جلسه 150 دقیقه ای و هفته ای یک بار در گروه آزمایش اجرا شد و گروه کنترل هیچ گونه مداخله ای را دریافت نکردند. از پرسشنامه های سلامت روان نجاریان و داودی (1380) و بهزیستی روانشناختی ریف (1989) در مورد آن ها استفاده شد. داده‌ها با استفاده از نرم افزار spss نسخه 24 و روش تحلیل کوواریانس تحلیل گردید. نتایج: نتایج نشان داد درمان مبتنی بر شفقت در مرحله پس آزمون اثربخشی معنی داری بر افزایش سلامت روان و بهزیستی روانشناختی در زوجین متقاضی طلاق دارد (p<0.05). نتیجه گیری: با توجه به نتایج این پژوهش، از این نوع درمان برای کاهش مشکلات زناشویی و افزایش سلامت روان و بهزیستی روانشناختی زوجین استفاده کرد.

investigating the effectiveness of therapybased of compassion on the mental health and psychological well being of divorced applicants

introduction: divorce seeking couples suffer damage in terms of mental health and psychological well being, which require therapeutic interventions. the present study was conducted with the aim of investigating the effectiveness of compassion based therapy on the mental health and psychological well being of a couple of applicants. methods: the statistical population consisted of couples applying for divorce who were referred to counseling centers in birjand city in 1401 1402. from the mentioned society, 30 couples were selected using the available sampling method and randomly replaced in two experimental (15 people) and control (15 people) groups. the treatment based on compassion was implemented in 8 sessions of 150 minutes and once a week in the experimental group and the control group did not receive any intervention. the mental health questionnaires of najarian and davoudi (2010) and the psychological well being of rief (1989) were used for them. data were analyzed using spss version 24 software and the covariance analysis method. results: the results showed that the treatment based on compassion in the post test stage had a significant effect on increasing mental health and psychological well being in couples applying for divorce (p<0.05). conclusions: according to the results of this research, this type of treatment was used to reduce marital problems and increase the mental health and psychological well being of couples.