مقایسه تاثیر درمان مواجهه سازی نوشتاری و کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی بر نشانگان استرس پس از سانحه و ترس از عود در زنان مبتلا به سرطان پستان

مقدمه: سرطان پستان شایع ترین تشخیص سرطان در بین زنان در سراسر جهان است. تشخیص سرطان پستان می تواند یک تجربه تغییر دهنده زندگی و استرس زا باشد که می تواند منجر به شرایط سلامت روان مزمن مانند اختلال استرس پس از سانحه و ترس از عود سرطان شود. پژوهش حاضر با هدف مقایسه تاثیر درمان مواجهه سازی نوشتاری وکاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی بر نشانگان استرس پس از سانحه و ترس از عود در زنان مبتلا به سرطان پستان انجام شد.روش کار:  در قالب یک طرح  آزمایشی چند گروهی با پیش آزمون- پس آزمون همراه با گروه کنترل و پیگیری از بین زنان مبتلا به سرطان پستان مراجعه‌کننده به مرکز پزشکی و پرتو درمانی شهید رجایی بابلسر با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس 60  نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه مداخله و یک گروه کنترل گمارش شدند. گروه های مواجهه سازی نوشتاری در 5 جلسه و گروه کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی در 8 جلسه مداخله های مربوط به گروه خود را دریافت کردند. شرکت کنندگان سه گروه چک لیست pcl-5 و مقیاس ترس از عود سرطان (fcri) در مراحل پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری دو ماهه را تکمیل کردند. یافته‌های به دست آمده با استفاده از آزمون تحلیل واریانس آمیخته  در نرم افزار spss26 مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت.یافته ها: هر دو گروه مواجهه سازی نوشتاری و کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی تاثیرات معناداری بر کاهش نشانگان ptsd در بیماران مبتلا به سرطان پستان داشتند. با این حال، در مقایسه با mbsr، گروه مواجهه سازی نوشتاری بهبود قابل توجهی را در ptsd طی پنج هفته نشان دادند. افزون بر این، تفاوت معناداری بین گروه‌های مواجهه سازی نوشتاری و mbsr در ترس از عود  در مراحل پس آزمون و پیگیری مشاهده نشد.نتیجه گیری: مداخله های مواجهه سازی نوشتاری و mbsr  از اثربخشی قابل توجهی در جهت کاهش نشانگان ptsd و ترس از عود در بیماران مبتلا به سرطان پستان در ایران برخوردار هستند.  با این وجود که تاثیر درمان مواجهه سازی نوشتاری بر کاهش نشانگان ptsd بیشتر از mbsr است.. ازاین‌رو متخصصین، پژوهشگران و درمان گران این حوزه می‌توانند از این مداخله ها به‌عنوان گزینه های موثر درمانی جهت بهبود کارکردهای روان شناختی بیماران مبتلا به سرطان پستان در کنار درمان های پزشکی آنها استفاده کنند.  

effect of written exposure therapy (wet) vs mindfulness-based stress reduction(mbsr) on post-traumatic stress symptoms and fear of recurrence in patients with breast cancer

introduction: breast cancer (bc) is the most common cancer diagnosed in women in worldwide.a breast cancer diagnosis can be a life-changing and stressful experience that can lead to chronic mental health conditions such as posttraumatic stress disorder (ptsd) and fear of cancer recurrence(fcr). this study examined the effect of written exposure therapy and mindfulness-based stress reduction on post-traumatic stress symptoms and fear of recurrence in women with breast cancer. methods: sixty females with breast cancer and clinical symptoms of ptsd referred to the shahid rajaei hospital in babolsar, iran were randomly assigned to one of the three wet (n = 20), mbsr (n = 20) or control (n = 20) groups. wet is a 5-session low-intensity exposure-based intervention for treating ptsd. mbsr is a systematic educational program during an 8-week period. the control group had no additional contact. measures assessing ptsd and fear of cancer recurrence were administered at baseline, post-intervention, and 2-month follow-up.results: both the wet and mbsr groups achieved significant improvement in ptsd as measured by the pcl-5 with statistically significant differences between groups. however, compared with mbsr, the wet group showed a statistically significant improvement in ptsd on the self-reported ptsd checklist over the five weeks. in addition, no differences between wet and mbsr groups were observed on the fear of recurrence.conclusion: both wet and mbsr appear to have beneficial effects in treating ptsd ans fcr in women with breast cancer in iran, with greater improvement observed in self-reported ptsd symptoms in the wet group. therefore, experts, researchers and therapists in this field can use these interventions as effective treatment options based on research evidence to improve the psychological functions of breast cancer patients along with their medical treatments and, accordingly, health indicators.