اثربخشی مداخله کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی بر تاب آوری و امید به زندگی بیماران مبتلا به سرطان های گوارشی

مقدمه: تاب آوری و امید به زندگی بیماران از جمله حیاتی ترین سازه های روانشناختی به حساب می آیند که به اهمیت آن ها برای مقابله موثر با مشکلات مرتبط با بیماری سرطان در پژوهش های پیشین اشاره شده است. پژوهش حاضر در نظر داشت که تاثیر مداخله کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی بر تاب آوری و امید به زندگی بیماران مبتلا به سرطان های گوارشی را بررسی نماید.روش کار: پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون -پس‌آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری پژوهش شامل بیماران مبتلا به انواع سرطان های گوارشی شهر رشت بودند که در بازه زمانی مهر تا بهمن ماه سال 1398 به مراکز درمانی (مرکز آموزشی درمانی رازی و کلینیک بعثت) مراجعه نمودند. 60 شرکت کننده به شیوه نمونه گیری تصادفی انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (30 نفر) و کنترل (30 نفر) گمارده شدند. گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل، 8 جلسه مداخله کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی دریافت کردند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه تاب آوری کانرداویدسون (کانر و داودسون، 2002) و مقیاس امیدواری (اسنایدر و همکاران، 1991) بودند. تحلیل داده ها با نرم افزار spss نسخه 24 و با استفاده با روش تحلیل چندمتغیره کوواریانس (مانکوا) انجام گردید.یافته ها: بر اساس نتایج، مداخله کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی منجر به بهبود تاب آوری و امید به زندگی شرکت کنندگان گروه آزمایش گردید (01/0 >p).نتیجه گیری: بهبود تاب آوری و امید به زندگی به عنوان بخشی حیانی در فرآیند درمان بیماری سرطان شناخته می شود. پژوهش حاضر نشان می دهد که مداخله کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی با تاکید بر روش های آرام سازی مثل مدیتیشن می تواند روشی کارآمد در بهبود تاب آوری و امید به زندگی بیماران مبتلا به سرطان های گوارشی باشد که در نهایت منجر به افزایش انطباق بیماران گردد. از این رو، پیشنهاد می گردد که از مداخله کاهش استرس مبتنی بر ذهن اگاهی برای افزایش توانایی مقابله بیماران مبتلا به سرطان استفاده شود.

The Effectiveness of Mindfulness-Based Stress Reduction Intervention on Resilience and Life Expectancy of Gastrointestinal Cancers Patients

Introduction: Resilience and life expectancy of patients are among the most crucial psychological concepts that have been mentioned in previous research for their importance in effectively dealing with cancerrelated problems. The present study aimed to investigate the effect of mindfulnessbased stress reduction intervention on resilience and life expectancy of gastrointestinal cancers patients. Methods: The present study is a quasiexperimental study with a pretestposttest design with a control group. The statistical population of the study included patients with various gastrointestinal cancers in Rasht who referred to medical centers (Razi hospital and Beasat clinic) in the period from September to January 20192020; 60 participants were selected by random sampling method and randomly assigned to experimental (n = 30) and control (n = 30) groups. The experimental group received 8 sessions of mindfulnessbased stress reduction intervention compared to the control group. Research tools included the ConnorDavidson Resilience Questionnaire (Connor Davidson, 2002) and the Hope Scale (Snyder et al., 1991). Data were analyzed by SPSS24 by using multivariate analysis of covariance (MANCOVA).Results: Based on the findings, mindfulnessbased stress reduction intervention improved resilience and life expectancy of the experimental group participants (p<0.01).Conclusion: Improving resilience and life expectancy is recognized as a critical part of the cancer treatment process. The present study shows that mindfulnessbased stress reduction intervention with emphasis on relaxation techniques such as meditation can be an effective way to improve resilience and life expectancy in patients with gastrointestinal cancers which ultimately lead to increased patient adaptation. Therefore, it is recommended to utilize mindfulnessbased stress reduction intervention to enhance coping capability of the cancer patients.