اثربخشی واقعیت درمانی گروهی بر بهزیستی اجتماعی، امید به زندگی و منبع کنترل در زنان مبتلا به اختلال وسواس

مقدمه: اختلال وسواس، یکی از شایع ترین بیماری های روان شناختی جامعه کنونی است که به موجب آن رفتار فردی و اجتماعی شخص، دچار مشکل می شود و اثرات مخربی بر کارکردهای طبیعی زندگی دارد. بنابراین، پژوهش حاضر با هدف تعیین میزان اثربخشی واقعیت درمانی گروهی بر بهزیستی اجتماعی، امید به زندگی و منبع کنترل در زنان مبتلا به اختلال وسواس انجام شد.روش کار: مطالعه حاضر از نوع نیمه آزمایشی[i1] با طرح پیش آزمونپس آزمون با گروه کنترل همراه با دوره پیگیری بود. جامعه پژوهش شامل کلیه زنان مبتلا به اختلال وسواس شهر اهواز در سال 1397 بودند که از میان آنها 30 نفر به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب و سپس به روش تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند (هر گروه 15نفر). گروه آزمایش طی 8 جلسه60 دقیقه ای در معرض واقعیت درمانی گروهی گلاسر (2003) قرار گرفتند و گروه کنترل، درمانی دریافت نکردند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه بهزیستی اجتماعی (کیز، 1998)، پرسشنامه امید به زندگی (اسنایدر و همکاران، 1991) و پرسشنامه منبع کنترل (راتر، 1966) بودند. داده ها با استفاده از روش تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر و تعقیبی بونفرونی در نرم افزار spss24 تحلیل شدند. یافته ها: نتایج تحلیل نشان داد که واقعیت درمانی در بهبود بهزیستی اجتماعی، امید به زندگی و منبع کنترل درونی و کاهش منبع کنترل بیرونی در زنان مبتلا به اختلال وسواس در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل تاثیر معنی داری داشته و این تاثیر در مرحله پیگیری نیز باقی مانده است(0.001>p). در مرحله پس آزمون و همچنین پیگیری در متغیرهای بهزیستی اجتماعی، امید به زندگی و منبع کنترل درونی و بیرونی گروه کنترل با گروه درمان تفاوت معنی داری وجود دارد(0.001>p).نتیجه گیری: نتایج حاکی از اثربخشی واقعیت درمانی گروهی بر بهزیستی اجتماعی، امید به زندگی و منبع کنترل درونی و بیرونی در زنان مبتلا به اختلال وسواس بود. بنابراین، پیشنهاد می گردد که از این روش در کنار سایر روش های درمانی برای بهبود ویژگی های روان شناختی افراد دارای اختلال وسواس استفاده شود.

Effectiveness of Group Reality Therapy on Social Well-being, Life Expectancy and Locus of Control in Women with Obsessive-Compulsive Disorder

Introduction:Obsessivecompulsive disorder (OCD) is one of the most common psychological disorders in today rsquo;s society in which a person individual and social behavior is affected. This disorder has devastating effects on the normal functioning of life. Therefore, the present study was aimed to determine the effectiveness of group reality therapy on social wellbeing, life expectancy and locus of control in women with obsessivecompulsive disorder.Methods: The design of this study was pretest/posttest/followup semiexperimental with a control group. The statistical population of the research consisted of allwomen with obsessivecompulsive disorder in Ahvaz city in 2018 of whom 30 individuals were selected through convenient sampling and then randomly assigned to the experimental group and control group (15 individuals in each group). The experimental groupwent through reality group therapy proposed (Glasser, 2003) for 8 sessions of 60 minutes. The control group did not receive any therapy. The research instruments included the Social Wellbeing Questionnaire (Keyes, 1998), Life Expectancy Questionnaire (Snyder et al., 1991) and Locus of Control Questionnaire (Rotter, 1966). Data were analyzed using repeated measurement analysis and bonfroni pursuit test with SPSS 24 software.Results: The results of the analysis showed that reality therapy had a significant effect on improving social wellbeing, life expectancy and the source of internal control and reducing the source of external control in women with obsessivecompulsive disorder in the experimental group compared to the control group. Remains in the followup stage (P <0.001). In the posttest stage as well as followup in the variables of social welfare, life expectancy and source of internal and external control in the control group with the treatment group there is a significant difference (P <0.001).Conclusions: The results showed the effectiveness of group reality therapy on social wellbeing, life expectancy and internal and external locus of control in women with obsessivecompulsive disorder. Therefore, it is recommended that this approachto be used with other therapies to improve the psychosocial characteristics of individuals with obsessivecompulsive disorder.