اثربخشی بازی درمانی گروهی بر مشکلات رفتاری و عملکرد حافظه دانش آموزان دبستانی دختر دارای اختلال یادگیری خاص

مقدمه: یکی از مهمترین اختلالات دوره کودکی، اختلال یادگیری خاص می باشد که با مشکلات رفتاری و مشکل در عملکرد حافظه همراه است. هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی بازی درمانی گروهی بر مشکلات رفتاری و عملکرد حافظه دانش آموزان دختر با اختلال یادگیری خاص است. روش کار: جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه دانش آموزان دختر مقطع ابتدایی شهر اهواز بودند که در سال تحصیلی 1396-1395 مورد بررسی قرار گرفتند. روش این پژوهش آزمایشی (پیش آزمونپس آزمون با گروه کنترل) بود. 30 دانش آموز مبتلا به اختلال یادگیری خاص به صورت تصادفی انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه بازی درمانی و کنترل قرار گرفتند. شرکت کنندگان در گروه آزمایش به مدت 10 جلسه 60 دقیقه ای تحت بازی درمانی گروهی قرار گرفتند. ابزارهای این پژوهش عبارت بودند از آزمون هوشی تجدید نظر شده وکسلر برای کودکان و مقیاس مشکلات رفتاری گرشام و الیوت. یافته ها: یافته ها نشان داد بین گروه های آزمایش و کنترل در متغیرهای مشکلات رفتاری و عملکرد حافظه تفاوت معناداری وجود داشت. به عبارت دیگر بازی درمانی به طور معناداری باعث کاهش مشکلات رفتاری (درون زاد، برون زاد و فزون کنشی) و افزایش عملکرد حافظه (کوتاه مدت دیداری و شنیداری) دانش آموزان دبستانی دختر که دارای اختلال یادگیری خاص شد (p ≤ 0.0001). نتیجه گیری: با توجه به اینکه بازی درمانی گروهی بر کاهش مشکلات رفتاری کودکان و بهبود و توان بخشی حافظه دانش آموزان دختر با اختلال یادگیری خاص اثربخش میباشد، ایجاد زمینه های لازم جهت برگزاری جلسات بازی درمانی گروهی در مدارس ضروری به نظر میرسد و این موارد می تواند در بهبود وضعیت روان شناختی و تحصیلی این دانش آموزان موثر باشد.