بررسی تاثیر برنامه ارتقای تاب‌آوری و مدیریت استرس بر بهزیستی روانشناختی، معنای زندگی، خوش‌بینی و رضایت از زندگی زنان بی‌سرپرست

مقدمه: افراد دارای تاب آوری بالا، در شرایط استرس زا و موقعیت های ناگوار، سلامت روان شناختی خود را حفظ می نمایند و دارای سازگاری روان شناختی هستند. بنابراین پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی برنامه ارتقای تاب آوری و مدیریت استرس بر بهزیستی روانشناختی، معنای زندگی، خوش بینی و رضایت از زندگی زنان بی سرپرست انجام شد.روش کار: روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری شامل کلیه زنان تحت پوشش سازمان بهزیستی شهرستان خمین بود که تعداد 48 نفر به شیوه تصادفی ساده انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. داده ها با استفاده پرسشنامه بهزیستی روان شناختی ریف، پرسشنامه معنای زندگی کرامباف و ماهولیک، مقیاس خوش بینی شیرر و کارر و مقیاس رضایت از زندگی دینر جمع آوری شد و نتایج با استفاده از روش تحلیل کواریانس تک متغیره و چندمتغیره و نرم افزار spss 22 تحلیل گردید.یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که برنامه ارتقای تاب آوری و مدیریت استرس باعث بهبود بهزیستی روان شناختی افراد گروه آزمایش می شود. به عبارتی، نتایج نشان داده که ارتقای تاب آوری و مدیریت استرس باعث بهبود مولفه های استقلال، تسلط بر محیط، رشد شخصی، ارتباط مثبت با دیگران، هدف مندی در زندگی و پذیرش خود شد (p < 0.001). همچنین نتایج تحلیل کواریانس تک متغیره نشان داد که برنامه درمانی تاب آوری و مدیریت استرس بر معنای زندگی، خوش بینی و رضایت مندی از زندگی در گروه آزمایش تاثیرگذار بوده است (p < 0.001).نتیجه گیری: براساس یافته های پژوهش می توان گفت که تاب آوری و مدیریت بهینه استرس کیفیتی درونی هستند که فرد را قادر می سازند تا در مقابله با شرایط ناگوار و استرس های زندگی، خود را حفظ کند و در نتیجه باعث ارتقای بهزیستی روان شناختی، هدف مندی زندگی، خوش بینی و رضایت مندی از زندگی شود.