اولویت ‌بندی و تعیین روابط بین شاخص‌های سنجش پایداری توسعه گردشگری

برای کسب اطمینان از پایداری توسعه گردشگری، استفاده از فنون و روش‌های عملی ارزیابی پایداری موردتوجه قرار گرفته‏است. بررسی نتایج پژوهش‌های گذشته نشان می‌دهد که در هیچیک به روابط و میزان اهمیت این شاخص‌ها نسبت به یکدیگر توجهی نشده‌است. بنابراین هدف از انجام این پژوهش، شناسایی شاخص‌های سنجش پایداری توسعه گردشگری و تعیین اولویت هریک از شاخص‌ها بوده‌است. پژوهش حاضر به روش توصیفی تحلیلی انجام شده و جامعه آماری آن شامل اساتید دانشگاهی رشته گردشگری و مدیران درگیر در فعالیت‌های گردشگری بوده‌اند. برای تجزیه و تحلیل داده‌های به‌دست‌آمده از تکنیک‌های دلفی فازی، فرایند تحلیل شبکه‌ای فازی و دیمتل فازی استفاده شده است. نتایج به دست آمده نشان داده‌است که در میان 6 عامل اصلی، عامل اقتصادی با وزن 415/0، مهمترین شاخص در سنجش پایداری گردشگری به شمار می‌رود. همچنین شاخص‌های اقتصادی به عنوان تاثیرگذارترین و شاخص‌های فرهنگی به عنوان تاثیرپذیرترین شاخص‌ها در سنجش پایداری توسعه گردشگری، تعیین شده‌اند.