بررسی نقش محدودیت ها در انگیزه گردشگران ورزش های زمستانی پیست های اسکی

هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش محدودیت ها در انگیزه مشارکت گردشگران ورزش های زمستانی پیست های اسکی توچال و شمشک بود. محدودیت های گردشگری در ایران از مباحث مهمی است که آنطورکه باید به آن پرداخته نشده است؛ متاسفانه در سال های اخیر نه تنها اقدام رضایت بخشی به منظور رفع محدودیت ها برداشته نشده؛ بلکه بی توجهی به آن موجب بروز مسائل زیادی شده که درنتیجۀ آن گردشگر ایرانی به جای کسب آرامش در سفر، از حضور دوباره در مقصد گردشگری منصرف میشود و نتیجه چنین سلب آرامشی تنها محدود به شخص گردشگر نبوده و اثرات آن درمحیط خانواده و جامعه و محل کار قابل مشاهده خواهد بود. جامعۀ آماری پژوهش، کلیه گردشگران پیست های اسکی شمشک و توچال بودند که حداقل سالی 3 مرتبه به پیست های اسکی مراجعه داشتند.بنابراین با توجه به عدم دسترسی به تعداد معین جامعه و نامعین بودن حجم آن از طریق فرمول کوکران حجم نمونه تعیین گردید (n=141). ابزار گردآوری اطلاعات برای محدودیت ها و انگیزه های گردشگران پرسشنامه وی ( 2008 ) بود که روایی صوری و محتوایی آنها در پژوهش های پیشین تاییدشده بود. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که بین متغیر محدودیتها و ابعاد آن با میزان انگیزه های مشارکت گردشگران ورزشهای زمستانی ارتباط معنادار و معکوس وجود دارد (p=0/001، r=-0/362). همچنین از بین ابعاد محدودیت ها، مولفه های درون فردی (t=-2/251، b=-0/247) و ساختاری (b=-0/238، t=-2/331) . پیشبین قوی تری برای متغیر انگیزه ها بودند. لذا با توجه به نتایج به دست آمده، تسهیل بخشیدن حضور گردشگران از طریق آموزش و کسب تجارب مثبت از اسکی کردن و رفع محدودیت های ساختاری به لحاظ وجود امنیت و ایمنی برای گردشگران در ایجاد انگیزه و حضورمجدد و مداوم آنان تاثیرگذار است.